tag:blogger.com,1999:blog-66650777701106885732024-03-05T20:10:52.039-08:00εναλλακτικός χώροςνεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.comBlogger32125tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-57095341677630989672014-09-10T17:24:00.001-07:002014-09-10T17:24:35.176-07:00ΑΜΛΕΤ ...απόσπασμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">η απογοήτευση του Άμλετ για τη μητέρα του.....</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Μακάρι να γινόταν κι αυτό τα σώμα μου αυτή ή ύλη η στερεή</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">να έρρεε. Να γινόταν ατμός αέρας τίποτα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Γιατί ο Ουρανός να αποστρέφεται να τιμωρεί κι από πάνω</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">αυτόν που αυτοκτονεί; Θεέ μου. Έρημος τι έρημος</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">είναι αυτός ο κόσμος. Σπόροι πρησμένοι</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">που σπάν και πετάγονται συνέχεια νέες φύτρες</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">συνέχεια γεννώντας και σαπίζοντας οργιάζει</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">αυτή η τυφλή βλάστηση. Καμμιά χρήση του κόσμου</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">δεν είναι καλή. Να βουλιάξει!</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Πώς πήγε. Δεν έκλεισαν ακόμα οι δυο μήνες</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">που πέθανε. Τόσο την αγαπούσε, που αυτός ο μέγας ο αγέρωχος</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ικέτευε τον άνεμο να μη φερθεί σκληρά στο πρόσωπο της</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Γιατί πρέπει να θυμάμαι; Πώς είχε αρπαχθεί</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">εκείνη από πάνω του και η γενναιοδωρία του λες κι έτρεφε</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Ερέθιζε την απληστία της και σ’ ένα μήνα. Ούτε καν</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Προδοσία, είσαι γυναίκα. Δεν είχε κλείσει μήνας</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Δεν είχαν φύγει ακόμα τα χώματα από το πέλμα της</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">όταν στάθηκε επάνω από τον τάφο του και θρηνούσε</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">με την αιώνια υπόσχεση της Νιόβης προς τον πόνο</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Αυτή. Θεέ μου. Που και μια σκύλα θα ήταν ακόμα απαρηγόρητη</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Έγινε γυναίκα του αδελφού του, που του έμοιαζε</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">όσο ένας σάτυρος με τον Υπερίωνα. Σε ένα μήνα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">τον είχε κιόλας παντρευτεί. Με τα βλέφαρα</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">ακόμα κόκκινα κι αλμυρά από τα δάκρυα της</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">με τι αθώα βία! Τι παρθενικά γλύστρησε</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Χώθηκε κάτω από τα σκεπάσματα της αιμομιξίας</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 10px; margin-right: 10px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Φθάνει. Όχι άλλο. Σώπα</span></div>
</div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-34348056472433689292013-08-16T07:47:00.000-07:002013-08-16T07:47:03.222-07:00Μια πόλη μέσα από τη λογοτεχνία...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">ΜΑΣΣΑΛΙΑ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">(απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας" του Ζαν Κλωντ Ιζζό, γιατί μια πόλη είναι όπως μια γυναίκα, ή και το αντίστροφο)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">"...Δεν είναι πόλη για τουρίστες η Μασσαλία. Δεν έχει κάτι να δεις. Δεν μπορείς να φωτογραφίσεις την ομορφιά της. Απλά, τη μοιράζεσαι. Σ΄ αυτά εδώ τα μέρη πρέπει να είσαι οπαδός. Να σε πιάνει το πάθος. Να είσαι υπέρ, να είσαι κατά. Να είσαι. Βίαια. Τότε μόνο σου προσφέρονται να δεις όσα είναι να δεις. Αλλά τότε, ο ταγμένος χρόνος έχει περάσει, είναι αργά, και βρίσκεσαι πια στην καρδιά του δράματος. Ενός δράματος αρχαίου με ήρωα το θάνατο. Στη Μασσαλία πρέπει να ξέρεις να μάχεσαι ακόμα και για να χάνεις..."</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-WmYb1a5LYDRDdiXd4aRySHm92XC4wjKd1vCKC6cWYEL_urM5ncLDLWtij1UkVZ7cMqFebaV_R3o1BymYKHvZY6ssRuGgoNxW6UPkqCrfoLOHe115s0aJUPfpJO_STYpvWpqidKA93m12/s1600/%CE%9C1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-WmYb1a5LYDRDdiXd4aRySHm92XC4wjKd1vCKC6cWYEL_urM5ncLDLWtij1UkVZ7cMqFebaV_R3o1BymYKHvZY6ssRuGgoNxW6UPkqCrfoLOHe115s0aJUPfpJO_STYpvWpqidKA93m12/s320/%CE%9C1.jpg" width="240" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-37052565539736085782013-03-25T10:04:00.003-07:002013-03-25T10:04:57.585-07:00Φρανσέσκα Γούντμαν<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Το ανθρώπινο σώμα μέσα από τη φωτογραφική ματιά της σουρρεαλίστριας Φρανσέσκα Γούντμαν:</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgETthx_PpFBGTE4l04cm2DNC1lzESp1Vd1qzqjflFFm1CtBKsPspWUKs0g6GWjjhnkTcODR3veaP2W26UljP9ET7dfV33-je4CJ7QKBczQkwYhwPetS0744E_uVzcfRuk1LbnzoT2lgKkp/s1600/oodman5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgETthx_PpFBGTE4l04cm2DNC1lzESp1Vd1qzqjflFFm1CtBKsPspWUKs0g6GWjjhnkTcODR3veaP2W26UljP9ET7dfV33-je4CJ7QKBczQkwYhwPetS0744E_uVzcfRuk1LbnzoT2lgKkp/s1600/oodman5.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5FGQkfM37H0YAvr200kQxHGS50fbi5BJbFBUn-6bky-uUvSfPOVfKHZaRtY1yMo5bsscrQ6DT4SuDNgAwKWPtFkNhnSxPdZNPXRIfP-6mM6UeTxD5XS9ztHaVQhbKj0VjNFSE-0cEz-hS/s1600/%CF%82%CE%BF%CE%BF%CE%B4%CE%BC%CE%B1%CE%BD+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5FGQkfM37H0YAvr200kQxHGS50fbi5BJbFBUn-6bky-uUvSfPOVfKHZaRtY1yMo5bsscrQ6DT4SuDNgAwKWPtFkNhnSxPdZNPXRIfP-6mM6UeTxD5XS9ztHaVQhbKj0VjNFSE-0cEz-hS/s1600/%CF%82%CE%BF%CE%BF%CE%B4%CE%BC%CE%B1%CE%BD+2.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwGjiVfhQ3myOXj0nuL0dfjWDfcwuhnsP6r_0nxSo0hTWEZCpR3J3C11cwYiYsSvw_2MBkfuDuZb9Wk1wBSWrZTayjCyeoL5FOlp7dsyeJ8rp3I9nM5uOW0o_FtzBuofMLnHcBvflwGDu2/s1600/woodman3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwGjiVfhQ3myOXj0nuL0dfjWDfcwuhnsP6r_0nxSo0hTWEZCpR3J3C11cwYiYsSvw_2MBkfuDuZb9Wk1wBSWrZTayjCyeoL5FOlp7dsyeJ8rp3I9nM5uOW0o_FtzBuofMLnHcBvflwGDu2/s1600/woodman3.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig8nw8iZSDdHSXdnD6hu-iJZgTthGzV3VS-6zNMOk_pWLSaKp2cmoh-MLHWZa3p2ayj1XBmn8eFAksCPm2tA1b3voWMUBwqSxBQ_zmhG5KgOlKaCx7eDihtajl9m4Nxfj_50_OV3wxmg0O/s1600/woodman1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig8nw8iZSDdHSXdnD6hu-iJZgTthGzV3VS-6zNMOk_pWLSaKp2cmoh-MLHWZa3p2ayj1XBmn8eFAksCPm2tA1b3voWMUBwqSxBQ_zmhG5KgOlKaCx7eDihtajl9m4Nxfj_50_OV3wxmg0O/s1600/woodman1.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNGPkOpRK0NgBAFgy3l6UCTVak1CLTiv7ztcI3VscqcIytx3Wt9tVSNrB4D7wRSS7XfwcO8lluyyVIKNT-I7arQDORr49mDZxIvfosBqcSgJouW4Quaypkd0NHsYiLk4Uuq5SnDgFfzHGJ/s1600/woodman4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNGPkOpRK0NgBAFgy3l6UCTVak1CLTiv7ztcI3VscqcIytx3Wt9tVSNrB4D7wRSS7XfwcO8lluyyVIKNT-I7arQDORr49mDZxIvfosBqcSgJouW4Quaypkd0NHsYiLk4Uuq5SnDgFfzHGJ/s1600/woodman4.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxosXjAQZHXnanCi_DSaJVAAYVAKoazuJyJDxd88ypnkyPYeK2coMfXkgF4NHgkcTG7WLc4w0m8QmmAWmsJfvNYkX73kwOt-LyosocJJskqdWrsh0qb_kd8gTHjSH98QzbjI8rbElvIJJx/s1600/woodman6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxosXjAQZHXnanCi_DSaJVAAYVAKoazuJyJDxd88ypnkyPYeK2coMfXkgF4NHgkcTG7WLc4w0m8QmmAWmsJfvNYkX73kwOt-LyosocJJskqdWrsh0qb_kd8gTHjSH98QzbjI8rbElvIJJx/s1600/woodman6.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYuu75-Q6oPHiBo3vPfhtbMNr3VIZYZs2NhB05CSoNJMoIdYdyMqGygCxVgLK8zoKouUz8FMIKAR0_yLHH36c8lI3XoCyXvK_7FB46L7-ODYI59vhFlTl1sH8V2iRxaMjmkJXLCYX1Hr8X/s1600/woodman7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYuu75-Q6oPHiBo3vPfhtbMNr3VIZYZs2NhB05CSoNJMoIdYdyMqGygCxVgLK8zoKouUz8FMIKAR0_yLHH36c8lI3XoCyXvK_7FB46L7-ODYI59vhFlTl1sH8V2iRxaMjmkJXLCYX1Hr8X/s1600/woodman7.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSC0ocMLM47STPXyTxJl-mVQa1UzeQO5ptUT12ze7vUV6cBItM11gB3LeNzKYF1z8YObG57S5qavRuTqlZ4ZVA7gsiDIuObVaKH9dgM0lU7nt25Jw-xfQuoacq4JiblaI5h046NneqvIJQ/s1600/woodman8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSC0ocMLM47STPXyTxJl-mVQa1UzeQO5ptUT12ze7vUV6cBItM11gB3LeNzKYF1z8YObG57S5qavRuTqlZ4ZVA7gsiDIuObVaKH9dgM0lU7nt25Jw-xfQuoacq4JiblaI5h046NneqvIJQ/s1600/woodman8.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-69615613963227353132013-03-25T09:52:00.001-07:002013-03-25T09:52:14.525-07:00Το πρόσωπο του ουρανού - Δ.ΚΟΛΛΙΑΚΟΥ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b>Ένα από τα βιβλία που εντόπισα ξεφυλλίζοντας την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής από παρουσίαση της Τιτίκας Δημητρούλια είναι "</b></span><b style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: center; text-indent: 0pt;">Το πρόσωπο του ουρανού" από την</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: center; text-indent: 0pt;">ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΛΛΙΑΚΟΥ:</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white; text-indent: 0pt;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnSJEu2FJhFWhgu1tTvUH61Lpx_qB1EFKIW7tgwsZVFLpxxPjoI54Wi-NLe5xRihm424eFn66D0rQmcC6CLG02N5EmP5YAmZRlKDUpIsd1DEmMMt7bTU-0ENLuhHtcN6YMUc2ifadYZVCS/s1600/%CF%84%CE%BF+%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnSJEu2FJhFWhgu1tTvUH61Lpx_qB1EFKIW7tgwsZVFLpxxPjoI54Wi-NLe5xRihm424eFn66D0rQmcC6CLG02N5EmP5YAmZRlKDUpIsd1DEmMMt7bTU-0ENLuhHtcN6YMUc2ifadYZVCS/s1600/%CF%84%CE%BF+%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%BF+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D.jpg" /></span></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b style="background-color: white; text-indent: 0pt;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></b></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span class="article" style="background-color: white;"><div style="margin-bottom: 0pt; margin-left: 0pt; margin-top: 5pt; text-align: justify; text-indent: 0pt;">
<br /></div>
</span><span class="article" style="background-color: white;"><div style="margin-bottom: 0pt; margin-left: 0pt; margin-top: 5pt; text-align: justify; text-indent: 0pt;">
<b></b></div>
</span></span><div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Είναι ίσως ένα από τα δώρα της κρίσης τα ωραία κείμενα. Και η Δήμητρα Κολλιάκου, που από το «Μαγείο» ήδη (2001) υποσχόταν πολλά, μας χαρίζει σήμερα ένα μυθιστόρημα του 21ου αιώνα και της κρίσης, ευρωπαϊκό, οικουμενικό και αυτονόητα ελληνικό, που μιλάει για το παρόν αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ερωτήματα για τη φύση του ανθρώπου, τον εγκόσμιο χρόνο του και τη σχέση του με τους άλλους γενικά και με τους πιο δικούς του ανθρώπους ειδικότερα.</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η Ελληνίδα Νεφέλη, με το συννεφένιο όνομα που μόνο με τα σύννεφα δεν ασχολείται και ας είναι μες στο σπίτι αυτή το «σύννεφο με τα παντελόνια», ζει στο συννεφιασμένο Νιούκαστλ, μαζί με τον άντρα της Σαμ και τον δεκάχρονο γιο τους Νίκολας, διδάσκοντας Νέα Ελληνικά, ως επί το πλείστον σε επίδοξες ηλικιωμένες τουρίστριες. Ο Σαμ έχει μόλις απολυθεί από το πανεπιστήμιο, πηγαίνει να δουλέψει στη Βαρκελώνη, ενώ εκείνη με το παιδί μετακομίζουν και μένουν πίσω. Η ζωή της Νεφέλης με τις νεφελώδεις ερμηνείες και αποτιμήσεις, ένα κλειδαμπάρωμα: τρέμοντας διαρκώς μήπως μοιάσει στη μητέρα της, δεν επικοινωνεί με κανέναν, ούτε με τον ίδιο της τον εαυτό ούτε καν με τον γιο της, που βρίσκει καταφύγιο στον Χάρι Πότερ και την καινούργια ηλικιωμένη γειτόνισσά τους, τη Μάριον, η οποία ασχολείται με τα σύννεφα και τα φωτογραφίζει και ο πατέρας της πολέμησε κάποτε στην Κρήτη. Ο Σαμ πάλι ζει στην πραγματικότητα μισή ώρα μακριά τους, σε μια τρύπα, δουλεύοντας ως παρτ τάιμ ταχυδρόμος και γράφοντας μια αλληγορική αφήγηση με πρωταγωνιστές τον Χάρι και τον Ρον!</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μια Αγγλία όπου τα πανεπιστήμια γίνονται εταιρείες και το κράτος κάνει «οικονομία δυνάμεων», «ψαλιδίζοντας» όσους περισσεύουν, όπως έκανε πάντα, ακόμη και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενας μεταθατσερισμός που επιμένει στην άρνηση της κοινωνίας, η οποία επιτρέπει και την έργω κατάλυσή της, όχι μόνο πια στην Αγγλία αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη, όπου πλανάται σαν Στούκας η γερμανική απειλή. Μια Ελλάδα που οι κάτοικοί της ήξεραν ανέκαθεν ότι μόνο η ευχή «να περνάς καλά» έχει νόημα, γιατί στον τόπο όπου ζουν «όλα τ’ άλλα είναι αδύνατοι στόχοι, ανέφικτα όνειρα, σπατάλη ενέργειας για προσπάθειες χαμένες από χέρι». Η συνάντηση του Νότου και της Δύσης σε έναν γάμο και στο πρόσωπο ενός παιδιού. Το εκδοτικό σύστημα, η δημιουργική γραφή, η ακαδημαϊκή κριτική και η σύγχρονη δημιουργία μέσα από τη συγγραφή ενός ρευστού έργου. Η τέχνη ως αναπαράσταση και αντι-αναπαράσταση, ως νέος κόσμος όπου τα γεγονότα συναντούν τα κείμενα και τις εικόνες, και η πρόσληψη του κόσμου καθαυτόν επιβεβαιώνεται ως εξόχως υποκειμενική: το πάτσγουορκ στο σπίτι της Μάριον και η ερμηνεία του, κινούμενη άμμος των αισθήσεων και των αισθημάτων.</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πολλαπλά αδιέξοδα, ενσαρκωμένα σε μια Ελληνίδα που φοβάται να χαρεί· σε έναν Αγγλο καθηγητή της Θεωρίας της Λογοτεχνίας, με διδακτορικό στη συγγραφέα που υποδύθηκε η μητέρα του στην αυτοκτονία της, τη Βιρτζίνια Γουλφ· σε ένα παιδί που καταλαβαίνει πολύ περισσότερα απ’ όσα λέει και θέλει ό,τι όλα τα παιδιά και ό,τι πιο δύσκολο, ένα ευτυχισμένο σπιτικό. Περίπλοκη αφηγηματική δομή, στην οποία το ένα κείμενο ξεπηδά μέσα από το άλλο: μέσα από την τριτοπρόσωπη αφήγηση το κείμενο του Σαμ, που το κλέβει ο γιος του Νίκολας, πριν κλέψει το στρατιωτικό ημερολόγιο του πατέρα της Μάριον και το στείλει ως κείμενο του πατέρα του σε ατζέντη και η καλή γειτόνισσα αποδεχτεί να ενσωματωθεί εντέλει αυτό στο μελλοντολογικό-ηθικό θρίλερ του Σαμ με το αβέβαιο τέλος. Τα κείμενα καθρεφτίζονται σε γεγονότα, πρόσωπα και άλλα κείμενα και τα καθρεφτίζουν. Ενώ τα αιώνια σύννεφα, θύσανοι, σωρείτες και μελανίες, μας «υπενθυμίζουν πώς όλα στη ζωή μας είναι προσωρινά». Ή, αλλιώς, «Ξέμεινα / με τον ουρανό και το λόγο» (Γιάννης Στίγκας). Η Κολλιάκου αποδεικνύει ότι αρκούν και με το παραπάνω.</span></div>
</div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-63933593503853311642013-03-25T09:38:00.002-07:002013-03-25T09:38:55.801-07:00Μαν Ρέι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="background-color: white;"></span><br />
<div class="articleTitlos" style="line-height: 25px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Σουρρεαλισμός ως κίνημα είχε κάτι το πρωτοπόρο στην έκφραση. Πάνω απ΄ όλα όμως έκρυβε μέσα του την επιθυμία να αλλάξει τον κόσμο. Παρουσιάζω μέσα από το άρθρο της <span style="text-align: justify;">Χριστινας Σανουδου από την Καθημερινή μια αναφορά στο πρόσωπο του Μαν Ρέι (με αφορμή μια έκθεση του δημιουργού στη National Portrait Gallery του Λονδίνου):</span></span></div>
<div class="articleTitlos" style="line-height: 25px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="text-align: justify;"><br /></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWEdiJCO8u5PDm69Hjhzsl1xtxMVGkDWJnmPBZlU6dJI9vVNYp3Q41Tcyn5runKph3I_HlryFJR4IhjyO09UaFeEVTfp1mjQvDQmdGv8_-1sbh6k_pmpoNPDYfd2xMbFh9V7dj9OpqZhzn/s1600/%CE%BC%CE%B1%CE%BD+%CF%81%CE%AD%CE%B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="248" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWEdiJCO8u5PDm69Hjhzsl1xtxMVGkDWJnmPBZlU6dJI9vVNYp3Q41Tcyn5runKph3I_HlryFJR4IhjyO09UaFeEVTfp1mjQvDQmdGv8_-1sbh6k_pmpoNPDYfd2xMbFh9V7dj9OpqZhzn/s320/%CE%BC%CE%B1%CE%BD+%CF%81%CE%AD%CE%B9.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="articleTitlos" style="line-height: 25px; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="text-align: justify;"><br /></span></span></div>
<div class="articleTitlos" style="line-height: 25px;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="text-align: justify;"><br /></span></span></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><span style="background-color: white;"></span></span><div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Αυτοπροσδιορίζονταν πρωτίστως ως ζωγράφος, ωστόσο ο Μαν Ρέι πέρασε στην Ιστορία ως ένας από τους μεγάλους πρωτοπόρους της φωτογραφίας, αλλά και ένας από τους πλέον εφευρετικούς καλλιτέχνες του περασμένου αιώνα. Από το πορτρέτο του φίλου του Μαρσέλ Ντισάν, τραβηγμένο στη Νέα Υόρκη το 1916, έως τη φωτογραφία της Κατρίν Ντενέβ με χρυσά σκουλαρίκια σχεδιασμένα από τον ίδιο, στο Παρίσι των τελών της δεκαετίας του ’60, δεν έπαψε ποτέ να πειραματίζεται με τις φωτογραφικές τεχνικές, αποτυπώνοντας με τον φακό του «όσα δεν επιθυμούσε να ζωγραφίσει» και πεπεισμένος ότι «το να δημιουργείς είναι θεϊκό, το να αναπαράγεις ανθρώπινο».</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η πρώτη αναδρομική έκθεση πορτρέτων του Αμερικανού δημιουργού, που πραγματοποιείται έως τις 26 Mαΐου στη Νational Portrait Gallery του Λονδίνου, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα για έναν επιπλέον λόγο, αφού στη διάρκεια της ζωής του ο Ρέι απαθανάτισε μερικά από τα επιφανέστερα μέλη των καλλιτεχνικών κύκλων του Παρισιού, όπως ο Πάμπλο Πικάσο, ο νεαρός Σαλβαντόρ Νταλί, ο Ανρί Ματίς, η Μέρετ Οπενχαϊμ και ο Ιγκόρ Στραβίνσκι. Καθώς σχετιζόταν προσωπικά με τους περισσότερους από αυτούς, δεν του ήταν δύσκολο να τους κάνει να αισθάνονται άνετα μπροστά στον φακό ή ακόμα και να παίρνουν αστείες πόζες.</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Πολλές από τις εικόνες του δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής, μεταξύ των οποίων το Vogue, το Harpers Bazaar και το Vanity Fair.</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο Ζαν Κοκτό, ο Χένρι Μίλερ, ο Τζέιμς Τζόις, η Γερτρούδη Στάιν, η Βιρτζίνια Γουλφ και ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ συγκαταλέγονται στις εμβληματικές προσωπικότητες των γραμμάτων, που φωτογραφήθηκαν από τον Ρέι τις δεκαετίες του ’20 και του ’30, καθιερώνοντάς τον ως φωτογράφο προσωπικοτήτων. Σήμερα, τα ασπρόμαυρα πορτρέτα τους κοιτάζουν με αμεσότητα και χωρίς ίχνος σοβαροφάνειας τον επισκέπτη στις αίθουσες του λονδρέζικου μουσείου.</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ωστόσο, ο Ρέι δεν έκανε διακρίσεις μεταξύ των απεικονιζομένων, δείχνοντας την ίδια συμπάθεια και προσοχή στη λεπτομέρεια είτε φωτογράφιζε καταξιωμένους λογοτέχνες είτε περφόρμερ όπως η τραβεστί χορεύτρια Μπαμπέτ. Η προκλητική και ταυτόχρονα χιουμοριστική φωτογραφία της μούσας του και μοντέλου Kiki de Montparnasse, καθισμένης γυμνή με την πλάτη της προς το φακό, με τα δύο ζωγραφισμένα «f» δεξιά και αριστερά από τη σπονδυλική της στήλη να μεταμορφώνουν τον κορμό της σε βιολί -με τίτλο «Le Violon d’Ingres» (1924)- θεωρείται υπόδειγμα σουρεαλιστικής φωτογραφίας και αναμφίβολα ξεχωρίζει μεταξύ των περισσότερων των 150 εικόνων της έκθεσης, που παρουσιάζονται σε χρονολογική σειρά.</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQok-mdladIJuyLRAH6ffSDOFYK9NP92fvsRUypOKEbnvsFmV4fTVorZwmHbh3yT2Ck6zsE98fE4d_3aWAKjuv7mA93AcBpfF9ny4iNqsXeENZzkO-rbjv1td76zY9f5Kl7XLLt-l54iPu/s1600/%CE%9A%CE%B9%CE%BA%CE%B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQok-mdladIJuyLRAH6ffSDOFYK9NP92fvsRUypOKEbnvsFmV4fTVorZwmHbh3yT2Ck6zsE98fE4d_3aWAKjuv7mA93AcBpfF9ny4iNqsXeENZzkO-rbjv1td76zY9f5Kl7XLLt-l54iPu/s1600/%CE%9A%CE%B9%CE%BA%CE%B9.jpg" /></a></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Εξίσου χαρακτηριστικό είναι το ασπρόμαυρο προφίλ της Αμερικανίδας σουρεαλίστριας φωτογράφου, μοντέλου και ερωμένης του Λι Μίλερ, επεξεργασμένο με την τεχνική της υπερέκθεσης στο φως (solarization), την οποία εξέλιξαν μαζί.</span></div>
<span class="article" style="background-color: white;"><div style="margin-bottom: 0pt; margin-left: 0pt; margin-top: 5pt; text-align: justify; text-indent: 0pt;">
<b><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Μέλος του κινήματος του σουρεαλισμού</span></b></div>
</span><div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Γιος Ρωσοεβραίων μεταναστών, ο Emmanuel Radnitzky γεννήθηκε το 1890 στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ. Το 1912 άλλαξε επώνυμο, μαζί με ολόκληρη την οικογένειά του, για να προστατευτεί από τον διάχυτο αντισημιτισμό στην αμερικανική κοινωνία της εποχής. Λίγο αργότερα, υιοθέτησε το ψευδώνυμο Man και καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του δεν επέτρεψε να δημοσιοποιηθούν παρά ελάχιστες πληροφορίες σχετικά με την καταγωγή του.</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η γνωριμία του με τον Γάλλο καλλιτέχνη της αβάν-γκαρντ Μαρσέλ Ντισάν είχε ως αποτέλεσμα τη μύηση του νεαρού Ρέι στα κινήματα του ντανταϊσμού και του σουρεαλισμού, ενώ το 1921 εγκατέλειψε τη Νέα Υόρκη, όπου είχε παρακολουθήσει μαθήματα ζωγραφικής στο αναρχικό Ferrer School και είχε ασχοληθεί με τη ζωγραφική, τη λογοτεχνία και την εικονογράφηση, για να ακολουθήσει τον Ντισάν στο Παρίσι. «Το νταντά δεν μπορεί να επιβιώσει στη Νέα Υόρκη. Ολόκληρη η Νέα Υόρκη είναι νταντά και δεν ανέχεται τον ανταγωνισμό», είχε δηλώσει αιτιολογώντας την απόφαση. Η συνεργασία του με περιοδικά τού επέτρεπε να απολαμβάνει τη ζωή στη γαλλική πρωτεύουσα, συνήθως με τη συντροφιά όμορφων γυναικών όπως η Kικί και η Λι Μίλερ. Στο ίδιο διάστημα παρέμεινε ενεργό -αν και ανεπίσημο- μέλος του κινήματος του σουρεαλισμού, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις του στη γλυπτική, στον σχεδιασμό παράξενων αντικειμένων και στη σκηνοθεσία ταινιών, ενώ το 1925 έργα του συμπεριλήφθηκαν στην πρώτη έκθεση των σουρεαλιστών, όπου συμμετείχαν, μεταξύ άλλων, ο Πικάσο και ο Μιρό.</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τον ανάγκασε να καταφύγει στις ΗΠΑ, όπου απαθανάτισε ουκ ολίγους σταρ του Χόλιγουντ και γνώρισε τη δεύτερη σύζυγό του, τη χορεύτρια Juliet Browner. Ομως το πραγματικό του «σπίτι» ήταν το Παρίσι, και το 1951 επέστρεψε στην Πόλη του Φωτός, όπου έκανε τα πρώτα του πειράματα με το έγχρωμο φιλμ και φωτογράφισε διασημότητες για τα εξώφυλλα μεγάλων περιοδικών. Εφυγε από τη ζωή το 1976, χωρίς να έχει γνωρίσει την καταξίωση ως ζωγράφος, αλλά έχοντας κερδίσει μία θέση μεταξύ των σημαντικότερων εικαστικών του 20ού αιώνα.</span></div>
</div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-24553558183938540912013-03-17T12:03:00.002-07:002013-03-17T12:03:36.086-07:00Τζόζεφ Άντον- Σ. Ρούσντι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, Arial, Helvetica, sans-serif;">Ο Σαλμάν Ρούσντι είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, πατέρας (ή μήπως μητέρα;) της μυθοπλασίας, βέβαια λίγο ... άνισος συγγραφέας (γεγονός που συγχωρείται για έναν πολυγραφότατο συγγραφέα). Μια μυθιστορηματική του βιογραφία μονάχα απαρατήρητη δεν θα μπορούσε να περάσει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, Arial, Helvetica, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Trebuchet MS, Arial, Helvetica, sans-serif;">μεταφέρω από το ΠΟΝΤΙΚΙ...</span></div>
<br />
<div style="background-color: white; color: #5c5c5c; font-family: 'Trebuchet MS', Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 30px; font-weight: bold; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; font-size: 16px; line-height: 1.5;">
<div id="text_div" style="width: 570px;">
<span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; line-height: 1.5; text-align: justify;">Ο Σαλμάν Ρούσντι κατάφερε μέσα σε μια στιγμή να γίνει ο πιο τυχερός και συνάμα ο πιο άτυχος άνθρωπος του πλανήτη. Οι «Σατανικοί στίχοι» τού άνοιξαν τον δρόμο προς την παγκόσμια επιτυχία και ταυτόχρονα - πρόωρα - προς τον ίδιο του τον θάνατο…</span><div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 1.5;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 1.5;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ο μουσουλμανικός κόσμος διατηρεί την εκρηκτική του ευθιξία σε ζητήματα που αφορούν την πίστη, μια ευθιξία που στον δυτικό κόσμο δύσκολα γίνεται κατανοητή λόγω των τεράστιων πολιτισμικών διαφορών, τις οποίες ορισμένοι Δυτικοί εξωραΐζουν με συναινετικές - υποτίθεται - πολιτικές και επικίνδυνα ιδεολογήματα. Κάθε τόσο γινόμαστε μάρτυρες απίθανων βιαιοτήτων που έχουν σαν αφορμή μια υποτιθέμενη ή και πραγματική προσβολή κατά της μουσουλμανικής θρησκείας ή του προφήτη της. Κάθε παρεξήγηση κοστίζει δεκάδες ζωές, άπειρες απειλές και συντριπτικές καταστροφές, οι οποίες επεκτείνονται και εκτός μουσουλμανικών χωρών, στον όπου γης απόδημο μουσουλμανικό κόσμο! πρόσφατα είναι τα βίαια γεγονότα που ξέσπασαν με αφορμή μια πραγματικά ανόητη ταινία για τον προφήτη. παρόμοια περιστατικά στον δυτικό κόσμο αντιμετωπίζονται ως αισθητικά «εγκλήματα», ενώ στον μουσουλμανικό κόσμο προκαλούν τις γνωστές σε όλους μας αντιδράσεις, ακόμα και σε χώρες που δεν εμπλέκονται, όπως η δική μας για παράδειγμα, με κανέναν τρόπο. Το 1 989, ένας ινδικής καταγωγής Άγγλος συγγραφέας, ο Σαλμάν Ρούσντι, απέκτησε μια πολύ επικίνδυνη και εκρηκτική παγκόσμια φήμη λόγω ενός βιβλίου που εξέδωσε, με τίτλο «Σατανικοί στίχοι». Το βιβλίο θεωρήθηκε βέβηλο για τους μουσουλμάνους κι ο συγγραφέας του έλαβε στις 1 4 Απριλίου εκείνης της χρονιάς ένα μοιραίο για τη ζωή του τηλεφώνημα, στο οποίο ένας δημοσιογράφος του BBC τού μετέφερε την καθόλου αισιόδοξη για το μέλλον του είδηση ότι ο πνευματικός ηγέτης του Ιράν αγιατολάχ Χομεϊνί είχε ανακοινώσει «φετφά» που τον καταδίκαζε σε θάνατο. Δεν ξέρω αν είναι υπερβολικό ή εκτός θέματος να θυμίσω ότι η άνοδος του Χομεϊνί πανηγυρίστηκε έξαλλα από τους εγχώριους προοδευτικούς ως ένα χαστούκι ενάντια στον αμερικανικό τρόπο ζωής… Αιφνιδίως, ο Ρούσντι βρέθηκε στην πιο παράδοξη θέση που μπορεί να βρεθεί άνθρωπος. Αυτόματα έγινε παγκοσμίου φήμης συγγραφέας και υποψήφιος μελλοθάνατος! Βέβαια, η Αγγλία, χώρα όπου η ελευθερία του ατόμου ερμηνεύεται διαφορετικά από ό,τι στο Ιράν, έθεσε τον συγγραφέα υπό διαρκή προστασία ένοπλων φρουρών. Φυσικά η ζωή του άλλαξε ριζικά μιας και αναγκαζόταν για χρόνια να αλλάζει σπίτια και να ζει υπό την απειλή της εκτέλεσής του από κάποιον φανατικό. Η περίπτωσή του αυτή είχε ξεσηκώσει θύελλα διαμαρτυριών στον δυτικό κόσμο, πλήθος παρεμβάσεων διάσημων καλλιτεχνών αλλά και κορυφαίων πολιτικών ηγετών της εποχής, όπως του Αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον και του Άγγλου πρωθυπουργού Τζον Μέιτζορ.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 1.5;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 1.5;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Η ενδιαφέρουσα βιογραφία του Τζόζεφ Άντον (ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε ο Σαλμάν Ρούσντι για να παραπλανά τους διώκτες του) ξεκινά ακριβώς από κείνη την αποφράδα μέρα που η ζωή του συγγραφέα άλλαξε ριζικά, όπως και το όνομά του. Ένα όνομα που βγαίνει από τα βαφτιστικά δυο αγαπη μένων του συγγραφέων. Το «Τζόζεφ» προέρχεται από τον Κόνραντ και το «Άντον» από τον Τσέχοφ. Με το νέο του όνομα και τη νέα του πλέον ζωή, ο συγγραφέας κατάφερε όχι μόνο να γράψει μια σειρά βιβλίων, τα οποία ανεξαρτήτως περιεχομένου και ποιότητας είχαν - λόγω της ιδιαίτερης περίπτωσής του - μεγάλη απήχηση στο ευρύ κοινό αλλά και να… επιβιώσει τριών γάμων και ισάριθμων διαζυγίων! Αν και πρόκειται για αυτοβιογραφικό ανάγνωσμα, ο συγγραφέας διάλεξε το τρίτο πρόσωπο αφήγησης, ώστε να προσδώσει σε αυτό μια μυθιστορηματική χροιά. Στο πολυσέλιδο βιβλίο περιγράφονται με απίθανες λεπτομέρειες πρόσωπα, γεγονότα και περιστατικά που συνέβησαν στη ζωή τού συγγραφέα, ο οποίος, αν και κρυπτόμενος, δεν έχανε καμιά ευκαιρία να εκτεθεί δημόσια, όπως για παράδειγμα στη σκηνή, πλάι στους U2.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 1.5;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Θα έλεγε κανείς ότι δεν πρόκειται για μια εκ βαθέων εξομολόγηση, αλλά σίγουρα για μια λεπτομερή καταγραφή της περιπετειώδους καθημερινότητας ενός συγγραφέα, πάνω απ’ το κεφάλι του οποίου επικρέμαται μια πολύ ζόρικη απειλή, την οποία δεν μπορεί να αγνοήσει ούτε λεπτό. Έτσι, η ζωή του Τζόζεφ Άντον αποκτά αυτόματα την ιδιότητα μιας «σατανικής» μυθιστορίας!</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 1.5;"><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"> </span></span></div>
</div>
<div style="font-family: 'Trebuchet MS', Arial, Helvetica, sans-serif; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
</div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-33297627281483862832013-01-27T02:19:00.000-08:002013-01-27T02:19:09.202-08:00Δύο ... διάσημοι άντρες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">ΕΜΜΑ ΜΠΟΒΑΡΥ - ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Δύο διάσημες μυθιστορηματικές ηρωίδες ...κερατώνουν τους συζύγους τους</span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο κύριος Μποβαρύ είναι μια περίπτωση άντρα κερατωμένου, δίχως καμιά επίγνωση του τι συμβαίνει, κλεισμένου σε ένα δικό του κόσμο που τον έκλεισε ήδη από την παιδική του ηλικία η μητέρα του. Ανοησία δηλαδή λόγω άγνοιας.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Ο κύριος Καρένιν είναι κι αυτός μια περίπτωση κερατωμένου άντρα, αλλά έχοντας επίγνωση αυτού που συμβαίνει, κλεισμένου όμως σε έναν κοινωνικό περίγυρο που λόγω της θέσης που κατέχει ο Καρένιν δεν θέλει να εκτεθεί απέναντί του. Ανοησία δηλαδή λόγω κοινωνικού περιβάλλοντος.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-7813247763080585852012-11-18T10:10:00.002-08:002012-11-18T10:10:50.399-08:00Nobuyoshi Araki<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;">Άραγε πως ερωτεύονται οι άλλοι; Οι ξένοι; Οι Ιάπωνες; Αυτά τα ερωτήματα με τράβηξαν στον Ιάπωνα φωτογράφο Nobuyoshi Araki και στις φωτογραφίες του για την τέχνη του ...έρωτα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6KtaMRgzX9Uf-9CwLkmqkj8o1RVOe8ONKTtg2v28wvZNiTSsCNUWLYBeL0z0VCyMy3MPEB24ZvbLcxuuPXviKFWMMXLf9IAqH4Yz-ioGVl29gSfzGzrRDukzuxjl7lKOvFvsmQPkQnM5Q/s1600/%CE%9D%CE%BF%CE%B2+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6KtaMRgzX9Uf-9CwLkmqkj8o1RVOe8ONKTtg2v28wvZNiTSsCNUWLYBeL0z0VCyMy3MPEB24ZvbLcxuuPXviKFWMMXLf9IAqH4Yz-ioGVl29gSfzGzrRDukzuxjl7lKOvFvsmQPkQnM5Q/s1600/%CE%9D%CE%BF%CE%B2+1.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtDBxip0GNUw9mygSnINNqbHTrEIpgL3r810GZxc_1iAhXhVCr7lAoU2FpNuRbksoctyztnjk4vK5i6ZSyiXknSFtkI6K-K4RPgyRI78C2z1Os6QbvO5Gvp8_OG-937x4cOTjzXX8hBdb4/s1600/%CE%9D%CE%BF%CE%B2+10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtDBxip0GNUw9mygSnINNqbHTrEIpgL3r810GZxc_1iAhXhVCr7lAoU2FpNuRbksoctyztnjk4vK5i6ZSyiXknSFtkI6K-K4RPgyRI78C2z1Os6QbvO5Gvp8_OG-937x4cOTjzXX8hBdb4/s1600/%CE%9D%CE%BF%CE%B2+10.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh2gM5vLWMVSmH4CKyzl3K0hX-KNyic2S2cwy1-2usfH-HCVobPo62zcM9dN6V24Nfx0qukDYGriEDNAzk2vXGjmcDxBzMrgjyBEohUQWGxLhfqL795ow2z9uHCbiKI_4bN88huPGTKGL2/s1600/%CE%BD%CE%BF%CE%B2+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh2gM5vLWMVSmH4CKyzl3K0hX-KNyic2S2cwy1-2usfH-HCVobPo62zcM9dN6V24Nfx0qukDYGriEDNAzk2vXGjmcDxBzMrgjyBEohUQWGxLhfqL795ow2z9uHCbiKI_4bN88huPGTKGL2/s1600/%CE%BD%CE%BF%CE%B2+2.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOO5Urgo4FKZkHvAEpk57TSrZzGhUxo6coYIQgF-7T2NHzfNndctNpmBhEQWlJKLQ4lnYRxHxLkZT9cQVf8vPJkAT5fxpobwXy-9QFisH0tkFFTaU2os65-VVILLsfoM97e0Ag1rwTUGk_/s1600/%CE%BD%CE%BF%CE%B2+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOO5Urgo4FKZkHvAEpk57TSrZzGhUxo6coYIQgF-7T2NHzfNndctNpmBhEQWlJKLQ4lnYRxHxLkZT9cQVf8vPJkAT5fxpobwXy-9QFisH0tkFFTaU2os65-VVILLsfoM97e0Ag1rwTUGk_/s1600/%CE%BD%CE%BF%CE%B2+3.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk-DWC_9ATyQ1EqFNACZnhQedODxPqfeSGGGxaeh8xSjZ2ahwnbFeMf-4D8kOAnAc2xxO38Jp_XGEG7-Dy-gXAZkPdBs7iqlDNJSx5gKgVUFkMe4wPIsdZGgqdINdX07ODmPN218UeHmS5/s1600/%CE%BD%CE%BF%CE%B2+4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk-DWC_9ATyQ1EqFNACZnhQedODxPqfeSGGGxaeh8xSjZ2ahwnbFeMf-4D8kOAnAc2xxO38Jp_XGEG7-Dy-gXAZkPdBs7iqlDNJSx5gKgVUFkMe4wPIsdZGgqdINdX07ODmPN218UeHmS5/s1600/%CE%BD%CE%BF%CE%B2+4.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsgPsO1-oJYcx41WxtXEyWbygDssVdmpPmV5R8d0RS0pRs8gKM1MHqq04Ffn7FXu6enFl_YIxGPsSFG2QVCz6J21CKkr-kV922ipP_bfhJduhbChSPgEXcewAWn6o4kTBqLNTWTMKgEyDo/s1600/%CE%9D%CE%BF%CE%B2+5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsgPsO1-oJYcx41WxtXEyWbygDssVdmpPmV5R8d0RS0pRs8gKM1MHqq04Ffn7FXu6enFl_YIxGPsSFG2QVCz6J21CKkr-kV922ipP_bfhJduhbChSPgEXcewAWn6o4kTBqLNTWTMKgEyDo/s1600/%CE%9D%CE%BF%CE%B2+5.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLsTwQ8rdM3qkcIjTSu1OqW8u6QAqO_iTOvNGkLJCgV6rcJdIovu6eE3cBapWnQ7CzydvYyQjTYmvXWfHK4s8q9aZx_tWlbNf2tQDn1isteETlPdVpK6fsQNzYAYbOxlIKPGPiWu3XSntd/s1600/%CE%9D%CE%BF%CE%B2+6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLsTwQ8rdM3qkcIjTSu1OqW8u6QAqO_iTOvNGkLJCgV6rcJdIovu6eE3cBapWnQ7CzydvYyQjTYmvXWfHK4s8q9aZx_tWlbNf2tQDn1isteETlPdVpK6fsQNzYAYbOxlIKPGPiWu3XSntd/s1600/%CE%9D%CE%BF%CE%B2+6.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaDTeJmlKsN_A8gP7wefbZ4Yln2Wf6YtsiN9RCfwSSAYiV8NBVDw49vIWpag3xSAJkXeqRvtbbj-GcSQW-xYOeL0kkxW4yVlHk7oQD4fkIQNMARKDgznFA2Vnov8aOYOtaj7nvY7bMU5VH/s1600/%CE%9D%CE%BF%CE%B2+7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaDTeJmlKsN_A8gP7wefbZ4Yln2Wf6YtsiN9RCfwSSAYiV8NBVDw49vIWpag3xSAJkXeqRvtbbj-GcSQW-xYOeL0kkxW4yVlHk7oQD4fkIQNMARKDgznFA2Vnov8aOYOtaj7nvY7bMU5VH/s1600/%CE%9D%CE%BF%CE%B2+7.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgEBtBp54NzOvhAeRnOpg_1k2EZlsQR099PaB08d2KocK2ueBuSexes9ZgwrJkK0_wTYHp1mVRn_CCL44yB399v5l215FKjNd6Nv0Zhzw4TqMA7GoC3sNy-6PmScDlK_07quWA5PbOPlOC/s1600/%CE%9D%CE%BF%CE%B2+9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgEBtBp54NzOvhAeRnOpg_1k2EZlsQR099PaB08d2KocK2ueBuSexes9ZgwrJkK0_wTYHp1mVRn_CCL44yB399v5l215FKjNd6Nv0Zhzw4TqMA7GoC3sNy-6PmScDlK_07quWA5PbOPlOC/s1600/%CE%9D%CE%BF%CE%B2+9.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-86668073039888778172012-11-10T08:26:00.000-08:002012-11-10T08:27:08.066-08:00Χέλμουτ Νιούτον<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;">Ο Χέλμουτ Νιούτον είναι γερμανός φωτογράφος (1920-2004). Οι φωτογραφίες του, ασπρόμαυρες κυρίες, απεικονίζουν γυναίκες, γυναίκες-μοντέλα, με έντονο αισθησιασμό και μία δυναμικότητα που απορρίπτουν το αρσενικό φύλο. Επέλεξα μια σειρά από φωτογραφίες που ακροβατούν στα όρια ανάμεσα στην πρόσκληση και την τέχνη, ανάμεσα στην καλλιτεχνική και ηδονοβλεπτική ματιά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb81-RQSYMHWoFJXgHxP406yCXU5qLbqfHwA8KvaJybwuFwSZml_kCFsE2guqPOT2QDI_BPlzaSuuiUiPR3eWqa5t0g6mBQHy-yT5Zek0rij4WPKtbPFFT9DEhtXIAxRSlW7QWwPrmuh92/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+6.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb81-RQSYMHWoFJXgHxP406yCXU5qLbqfHwA8KvaJybwuFwSZml_kCFsE2guqPOT2QDI_BPlzaSuuiUiPR3eWqa5t0g6mBQHy-yT5Zek0rij4WPKtbPFFT9DEhtXIAxRSlW7QWwPrmuh92/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+6.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD16wKpJKyKAVb48U8lLo-XxYV3nnxc_4wxP6krHphZbSK7v2Ne8WOLDSbg1vt1a2L2rfDikQlML5SoBg78Pghd1Zeo-H4WwtYQS7wKthSA_GGMkzozvRrUGJ1JQsDjTo_QB6gT9otMEZ7/s1600/%CE%9D%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD16wKpJKyKAVb48U8lLo-XxYV3nnxc_4wxP6krHphZbSK7v2Ne8WOLDSbg1vt1a2L2rfDikQlML5SoBg78Pghd1Zeo-H4WwtYQS7wKthSA_GGMkzozvRrUGJ1JQsDjTo_QB6gT9otMEZ7/s320/%CE%9D%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+1.jpg" width="317" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8EMz5u2bUJSeT56zCWWbVspY-ltGgP7g6Ro2_fghsDArOQ5FeuMIPuSkVZGycfVRTgzED1r_lpkV61Sk2tQQNI9mPaddw9dbOQe9_7Gh-txCpbTi8NhpPGNnvKrMHggLEnsFdhDrqJQtJ/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+10.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8EMz5u2bUJSeT56zCWWbVspY-ltGgP7g6Ro2_fghsDArOQ5FeuMIPuSkVZGycfVRTgzED1r_lpkV61Sk2tQQNI9mPaddw9dbOQe9_7Gh-txCpbTi8NhpPGNnvKrMHggLEnsFdhDrqJQtJ/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+10.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8UxP8MvGH7tCYVWuK6L5Dq2L8Oq_gB_PbCBDxuCcLo7op1tNysEtVWVvnC1Tew-t3hhtlq7Z-WiDvLPz2GEgvnW-1L6UGF0JVyARU4ou-0L3SwqAvTpaICFiDUAH0vqmcLzx6SBegtzlM/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8UxP8MvGH7tCYVWuK6L5Dq2L8Oq_gB_PbCBDxuCcLo7op1tNysEtVWVvnC1Tew-t3hhtlq7Z-WiDvLPz2GEgvnW-1L6UGF0JVyARU4ou-0L3SwqAvTpaICFiDUAH0vqmcLzx6SBegtzlM/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+11.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWhXMYl43tCUYvk2bECVUHTLCdf1C9nFhFaxht3Uuag35HaiAziXaCo-Q-8cUr6kTMQ0pJw37ww8pQ8ayoqbSkCPkTwv9cOyyk3CcopxwjwnXi8Kp3KGZZZ61HZI3RcyKkAnAvjv2eraRi/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWhXMYl43tCUYvk2bECVUHTLCdf1C9nFhFaxht3Uuag35HaiAziXaCo-Q-8cUr6kTMQ0pJw37ww8pQ8ayoqbSkCPkTwv9cOyyk3CcopxwjwnXi8Kp3KGZZZ61HZI3RcyKkAnAvjv2eraRi/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+2.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiprNgqjCclVuU0zWTPFIQ1Kp4MQ9Ji5UZFw2W-7GFSAgS_FFMNaWnfAAz8cZ_ttCJ_LhCYdrc96svJbUkVjCLPg7EMUEihyKVfxu3Ea1NDQok73olV993P_5HYWqjBxfS2BuwRv44SyMA3/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiprNgqjCclVuU0zWTPFIQ1Kp4MQ9Ji5UZFw2W-7GFSAgS_FFMNaWnfAAz8cZ_ttCJ_LhCYdrc96svJbUkVjCLPg7EMUEihyKVfxu3Ea1NDQok73olV993P_5HYWqjBxfS2BuwRv44SyMA3/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+3.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV8m3nLuL6Dzxcb3RXu5gIbwVxHls51tiES7WhzeOuVI4XxJ_-8nK-qs2eQjgRunAVwKlrQSR_7MsHPBHjCEKAa9zSM-uiHBMflc4RGioeLozeoS64D_t9rxZUcg2G4NonQOW553q96Eb9/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjV8m3nLuL6Dzxcb3RXu5gIbwVxHls51tiES7WhzeOuVI4XxJ_-8nK-qs2eQjgRunAVwKlrQSR_7MsHPBHjCEKAa9zSM-uiHBMflc4RGioeLozeoS64D_t9rxZUcg2G4NonQOW553q96Eb9/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+4.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSaDv-1aU9eg5o9K9QnJDfDwjxtTH7uury2KTYQXlHbo4L9LXvwNKC7oCaFBVXJ67a7Sq8DXxvJDBk662K6-LYiNIo2SNazqHNYsBABb_ncl-WstvrF_aNhyphenhyphenPODfa2ROKAflj_7ohJlSud/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="145" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSaDv-1aU9eg5o9K9QnJDfDwjxtTH7uury2KTYQXlHbo4L9LXvwNKC7oCaFBVXJ67a7Sq8DXxvJDBk662K6-LYiNIo2SNazqHNYsBABb_ncl-WstvrF_aNhyphenhyphenPODfa2ROKAflj_7ohJlSud/s320/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+5.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg45BmQ4L5XiFAoEATbb8vEhPtzbEzjdYMFhqh01Fkvzw_pnLw6v9ydUS53l_doQo1-VFVszkF8wxyDDkwJJEod2pabhEgTBNhTRu8KxCaVPE9Xd27kTGGcoTKZI4i1Ph64CXcRXmCFACjc/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg45BmQ4L5XiFAoEATbb8vEhPtzbEzjdYMFhqh01Fkvzw_pnLw6v9ydUS53l_doQo1-VFVszkF8wxyDDkwJJEod2pabhEgTBNhTRu8KxCaVPE9Xd27kTGGcoTKZI4i1Ph64CXcRXmCFACjc/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+7.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1-HgUxbul19gm0GhM8SixARlaJA5TcFaQOmQNCvo8-U6FUZAau66PPyH3szYTQxgNX08xbOmhs2Bf2AEeN-MV_gsG2Oh_9tCJP4P_zAaP7pracnNPqu1DsuKB4WD_xDoV6KrmH8wXVm1E/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1-HgUxbul19gm0GhM8SixARlaJA5TcFaQOmQNCvo8-U6FUZAau66PPyH3szYTQxgNX08xbOmhs2Bf2AEeN-MV_gsG2Oh_9tCJP4P_zAaP7pracnNPqu1DsuKB4WD_xDoV6KrmH8wXVm1E/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+8.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixH7_LJMEFVOsgl18sVHcM-YgHbng8ssCC8QaWOFhVehfv4PAgvTD5P46KzLRUtz8ELmPPCkUMxPNJfjM2dofvbh7RYSh36jC4P27y2arpCsHpqBPg7Wpj7vKKYS419UT9aAAi3rKkOY5T/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixH7_LJMEFVOsgl18sVHcM-YgHbng8ssCC8QaWOFhVehfv4PAgvTD5P46KzLRUtz8ELmPPCkUMxPNJfjM2dofvbh7RYSh36jC4P27y2arpCsHpqBPg7Wpj7vKKYS419UT9aAAi3rKkOY5T/s1600/%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%BF%CE%BD+9.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
</div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-72917899202826214482012-10-14T08:39:00.004-07:002012-10-14T08:39:34.347-07:00Κυνηγοί Κεφαλών - JO NESBO<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Βιβλιοκριτικές...αλλότριες!</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGd_x5Qo5enGoQawx9bp4FNgjgQ-Vfacu2bDE8ng7VuYFW1sfcOuA-FbeNZW_s_iUBzZ85fJk29RHe9sucSZtfjp-BFXyR2fqmi8HLgPbcFlG6Xt-r7-MAMRUVjG1LcbVSLzn1ldkjPE_i/s1600/%CE%9D%CE%B5%CF%83%CE%BC%CF%80%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGd_x5Qo5enGoQawx9bp4FNgjgQ-Vfacu2bDE8ng7VuYFW1sfcOuA-FbeNZW_s_iUBzZ85fJk29RHe9sucSZtfjp-BFXyR2fqmi8HLgPbcFlG6Xt-r7-MAMRUVjG1LcbVSLzn1ldkjPE_i/s1600/%CE%9D%CE%B5%CF%83%CE%BC%CF%80%CE%BF.jpg" /></a></div>
<span class="article" style="background-color: white; font-family: 'Times New Roman Greek'; font-size: 12pt;"><div style="margin-bottom: 0pt; margin-left: 0pt; margin-top: 5pt; text-indent: 0pt;">
<br /></div>
</span><span style="background-color: white; font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px;"></span><div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ενα πρωτότυπο θέμα επέλεξε για το μυθιστόρημά του «Κυνηγοί Κεφαλών» ο Νορβηγός συγγραφέας Jo Nesbo, το οποίο αναδείχτηκε επιπλέον από την τεχνική της αφήγησης, που γίνεται σε πρώτο πρόσωπο από τον πρωταγωνιστή, ενώ τα κενά της συμπληρώνονται στην εξέλιξη της ιστορίας με καταιγιστικές ανατροπές. Και αν η αστυνομική ιστορία δεν είναι παρά το παιχνίδι μεταξύ ενοχής και αθωότητας ή η διαμάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό, εδώ όλες οι αρετές και η ηθική προσέγγιση των πραγμάτων ανατρέπονται για να φανεί ότι στη ζωή το δίκαιο και η ηθική τάξη δεν έχουν πάντα τον πρώτο λόγο, ότι η αδικία και η απάτη δεν τιμωρούνται σε κάθε περίπτωση.</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το να μπορέσει όμως κάποιος με «όπλο» την ευφυΐα του να εξουδετερώσει τους αντιπάλους του, αλλά και τον κρατικό μηχανισμό, χρειάζεται εκτός από την τόλμη και ισχυρή δόση της αγαθής τύχης. Πάντως, όπως και να έχει, η ιστορία του Νέσμπο μπορεί να ιδωθεί ως ένα καλοστημένο οξυδερκές επιτραπέζιο παιχνίδι, οι κανόνες του οποίου στήθηκαν αμέσως με τη σύλληψη της ιστορίας, μιας υπόθεσης που είναι προδιαγεγραμμένη από την αρχή χωρίς αλλαγές, διότι κάθε μικρή αλλαγή θα ανάτρεπε το οικοδόμημά της.</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο Ρόγκερ Μπρόουν, γιος οδηγού στη βρετανική πρεσβεία στο Οσλο, καθόλου γοητευτικός, αλλά ευφυής, είναι το πιο λαμπρό αστέρι στο στερέωμα στρατολόγησης επιχειρηματικών ταλέντων στη Νορβηγία. Παντρεμένος με την εύπορη και όμορφη ιδιοκτήτρια μιας αίθουσας τέχνης, την Ντιάνα, έχει όλα όσα θα επιθυμούσε κανείς: καλή προσωπική ζωή και επιτυχημένη καριέρα, οικονομική άνεση και δόξα. Κι όμως, η απληστία και η τυχοδιωκτική διάθεση τον οδηγούν από την ασφάλεια του γραφείου του στους περίπλοκους δρόμους της παρανομίας, από τη θέση του κυνηγού γίνεται το θήραμα σε ένα παιχνίδι στο οποίο οι ρόλοι μεταβάλλονται πολύ γρήγορα και η συμβολή του καθενός είναι αμφίβολη. Το κυνήγι ξεκινά από τα πολυτελή γραφεία μιας εταιρείας για να περάσει από τα υπόγεια αγροτικών σπιτιών, κακόφημων συνοικιών του Οσλο και για να καταλήξει, στο τέλος, ο κυνηγός, εξαγνισμένος από την επιτυχία του και ανακουφισμένος, χωρίς ίχνος ενοχών, στην αρχική του θέση.</span></div>
<div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο ήρωας του Νέσμπο διαθέτει τον αμοραλισμό του Ρίπλεϊ, του πρωταγωνιστή των μυθιστορημάτων της Πατρίτσια Χάισμιθ, η οποία υποστήριζε ότι στο αστυνομικό είδος όλα επιτρέπονται και ότι η ηθική τίθεται εν αμφιβόλω. Πρόκειται για τον θρίαμβο του «κακού»; Πιθανόν, εφόσον και στη ζωή η απόδοση δικαιοσύνης και η διαλεύκανση των μυστηρίων δεν αποτελούν απόλυτες βεβαιότητες.</span></div>
<span class="article" style="background-color: white;"><div style="margin-bottom: 0pt; margin-left: 0pt; margin-top: 5pt; text-align: justify; text-indent: 0pt;">
<b><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Συνεχείς ανατροπές</span></b></div>
</span><div style="background-color: white; text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σ’ αυτό το μυθιστόρημα, οι αστυνομικοί βρίσκονται στη σκιά, ενώ ο επιθεωρητής του εγκληματολογικού περιγράφεται ως ένας ματαιόδοξος τύπος, νάρκισσος, που πιο πολύ ενδιαφέρεται για την προβολή του στην τηλεόραση παρά για το κυνήγι της αλήθειας. Αλλωστε, οι πολύπλοκες ιστορίες σαν αυτήν που δημιουργήθηκε στα ρετιρέ της κοινωνίας του Οσλο δεν φαίνεται να είναι από τις αγαπημένες του. Ο δαιμόνιος αφηγητής έχει όλα τα χαρτιά στο μανίκι του και τα διαμοιράζει σύμφωνα με τους κανόνες που έχει ορίσει ο ίδιος, αξιοποιώντας στο έπακρο τις ικανότητές του, αλλά και τις δυνατότητες που του προσέφερε η απαιτητική του ενασχόληση, να ανακαλύπτει δηλαδή τα πιο ικανά στελέχη για μεγάλες εταιρείες. Η διαχείριση της αναστάτωσης καθώς και οι περιπέτειες θα φέρουν εντέλει την ισορροπία, αυτήν την κατάσταση που για να οργανωθεί και να διοικηθεί μια εταιρεία είναι από τα πιο απαραίτητα συστατικά.</span></div>
<div style="background-color: white; font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px;">
<br /></div>
<div style="background-color: white; font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px; text-align: right;">
Της Χρυσας Σπυροπουλου</div>
<div style="background-color: white; font-family: verdana, arial, helvetica, 'Arial Greek'; font-size: 12px;">
<br /></div>
</div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-18015001340436941902012-09-08T13:27:00.000-07:002012-09-08T13:27:59.769-07:00Η Άλκηστη μονολογεί<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>Η Άλκηστη δέχεται να θυσιαστεί στη θέση του άντρα της και έτσι να σωθεί ο άντρας της. Τι του ζητά όμως για αντάλλαγμα; (απόσπασμα από την ομώνυμη τραγωδία) </b><br />
<br />
<span style="font-size: large;"> 'Αδμητε, βλέπεις την κατάστασή μου·</span><br />
<span style="font-size: large;">πριν ξεψυχήσω, αυτά που 'χω στο νου μου</span><br />
<span style="font-size: large;">θέλω ν' ακούσεις. Τη ζωή μου δίνω,</span><br />
<span style="font-size: large;">τιμώντας
σε, για τη ζωή σου, κι έτσι</span><br />
<span style="font-size: large;">πεθαίνω, για να χαίρεσαι του ήλιου</span><br />
<span style="font-size: large;">το φέγγος· θα μπορούσα
να ξεφύγω</span><br />
<span style="font-size: large;">το θάνατο και ταίρι μου να πάρω</span><br />
<span style="font-size: large;">μέσα στη Θεσσαλία όποιον ποθούσα</span><br />
<span style="font-size: large;">και σε
παλάτι πλούσιο να μείνω,</span><br />
<span style="font-size: large;">βασιλικό. Δε θέλησα να ζήσω</span><br />
<span style="font-size: large;">μακριά σου και με τέκνα ορφανεμένα</span><br />
<span style="font-size: large;">ούτε λυπήθηκα τη νιότη που έχω</span><br />
<span style="font-size: large;">και τις χαρές της. Σε πρόδωσαν όμως</span><br />
<span style="font-size: large;">η μάνα κι ο γονιός
σου, ενώ μπορούσαν,</span><br />
<span style="font-size: large;">μια κι είχαν την κατάλληλη ηλικία,</span><br />
<span style="font-size: large;">να σώσουν το παιδί τους,
δοξασμένα</span><br />
<span style="font-size: large;">πεθαίνοντας. Μοναχογιός τους ήσουν</span><br />
<span style="font-size: large;">κι ούτε υπάρχει ελπίδα ν' αποκτήσουν</span><br />
<span style="font-size: large;">άλλα παιδιά μετά το θάνατό σου.</span><br />
<span style="font-size: large;">Θα ζούσαμε κι οι δυο τα υπόλοιπά μας</span><br />
<span style="font-size: large;">χρόνια κι εσύ δε θα 'χες απομείνει</span><br />
<span style="font-size: large;">δίχως γυναίκα να θρηνείς και τέκνα</span><br />
<span style="font-size: large;">δε θα 'χες
ορφανά. Μα ετούτα</span><br />
<span style="font-size: large;">κάποιος θεός τα έφερε έτσι. Ας είναι· τώρα</span><br />
<span style="font-size: large;">τι χάρη μού χρωστάς
μη λησμονήσεις·</span><br />
<span style="font-size: large;">θα σου ζητήσω κάτι που δεν είναι</span><br />
<span style="font-size: large;">αντάξιό της τίποτα δε στέκει</span><br />
<span style="font-size: large;">πιο
πάνω απ' τη ζωή μα ως δίκιο</span><br />
<span style="font-size: large;">θα το παραδεχτείς· τα τέκνα τούτα</span><br />
<span style="font-size: large;">καθώς εγώ αγαπάς,
αν έχεις σκέψη</span><br />
<span style="font-size: large;">φρόνιμη· να τα κάνεις του σπιτιού μας</span><br />
<span style="font-size: large;">αφέντες, μητριά να μην τους
βάλεις</span><br />
<span style="font-size: large;">που σαν εμέ καλή δε θα 'ναι κι έτσι</span><br />
<span style="font-size: large;">χέρι κακίας πάνω τους θ' απλώσει.</span><br />
<span style="font-size: large;">Μην
κάνεις κάτι τέτοιο, σ' το ζητάω.</span><br />
<span style="font-size: large;">Η μητριά είναι εχθρός στα ξένα τέκνα</span><br />
<span style="font-size: large;">και πιο σκληρή
απ' την όχεντρα. Έχει</span><br />
<span style="font-size: large;">τ' αγόρι τον πατέρα του μεγάλο</span><br />
<span style="font-size: large;">πύργο, μα εσύ κορίτσι μου,
τα χρόνια</span><br />
<span style="font-size: large;">της παρθενιάς καλά πώς θα περάσεις;</span><br />
<span style="font-size: large;">Ποια θα 'χεις μητριά από το γονιό
σου;</span><br />
<span style="font-size: large;">Μήπως με ντροπιασμένη κακή φήμη,</span><br />
<span style="font-size: large;">στης νιότης το λουλούδισμα, χαλάσει</span><br />
<span style="font-size: large;">το γάμο
σου; Κορούλα μου, δε θα 'ναι</span><br />
<span style="font-size: large;">κοντά η μητέρα σου να σε παντρέψει</span><br />
<span style="font-size: large;">μήτε στις γέννες
σου για να σου δίνει</span><br />
<span style="font-size: large;">κουράγιο, που κανένας άλλος τότε</span><br />
<span style="font-size: large;">δε σε πονάει πιότερο απ' τη
μάνα.</span><br />
<span style="font-size: large;">Μα πρέπει να πεθάνω και δε θά 'ρθει</span><br />
<span style="font-size: large;">αύριο ή μεθαύριο το κακό, σε λίγο</span><br />
<span style="font-size: large;">στους
ζωντανούς δε θα με λογαριάζουν.</span><br />
<span style="font-size: large;">Έχετε γεια και να 'στε ευτυχισμένοι·</span><br />
<span style="font-size: large;">κι εσύ,
άντρα
μου, μπορείς να το καυχιέσαι</span><br />
<span style="font-size: large;">πως είχες την καλύτερη γυναίκα,</span><br />
<span style="font-size: large;">κι εσείς, παιδιά, την πιο καλή μητέρα.</span></div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-91297539708130531862012-08-22T09:49:00.003-07:002012-08-22T09:49:31.389-07:00O μονόλογος της Χέλα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="Style1" style="line-height: 13.7pt; margin-top: 0.5pt; text-align: justify;">
<span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"><span style="font-size: large;"> Η Χέλα μονολογεί καθώς σκέφτεται τον Κόρινθ...</span></span></span></div>
<div class="Style1" style="line-height: 13.7pt; margin-top: 0.5pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Style1" style="line-height: 13.7pt; margin-top: 0.5pt; text-align: justify;">
<span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Σκεφτόταν
και δεν σκεφτόταν</span></span></div>
<div class="Style1" style="line-height: 13.7pt; margin-top: 0.5pt; text-align: justify;">
<span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Μυρίζω
από πάνω ως κάτω σαπούνι σαν μωρό κι όπου να 'ναι θα γεμίσω κοκκινίλες επειδή
δεν θα έρθει και δεν ξέρω καν πού είναι, στη στέγη δεν έκαιγε το φως του και ο
Λούντβιχ είπε ότι μπήκε στον κήπο την ώρα που του μιλούσε, μες στη μέση της
κουβέντας, και ότι φερόταν παράξενα, δεν ήξερε πώς, αλλά παράξενα και γιατί δεν
έρχεται κοντά μου, αφού μπορεί να μου πει τα πάντα, θα μπορούσα να τον βοηθήσω
αλλά δεν με σκέφτεται καν, δεν θυμάται καν ότι υπάρχω, πάντως δεν είναι μ' αυτό
το χαζοκόριτσο που δεν τολμάει καν να με αντικρίσει πια και ό,τι έχω τώρα απ'
αυτόν είναι το καπέλο του που η κυρία της γκαρνταρόμπας μού έδωσε απορημένη
ενώ κοιτούσε αριστερά και δεξιά μου και χαμογελούσε λυπημένα<sup>-</sup></span></span></div>
<div class="Style2" style="line-height: 13.7pt; text-align: justify;">
<span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">τόσο γελοία είμαι
και τι να κάνω, τώρα δεν πρόκειται να έρθει ποτέ πια κάποιος σαν αυτόν, αφού το
ήξερα από τη στιγμή που τον πλησίαζα στο αεροδρόμιο και τα μεγάφωνα έλεγαν «</span></span><span class="FontStyle11"><span lang="EN-US" style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Mr</span></span><span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">. </span></span><span class="FontStyle11"><span lang="EN-US" style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Corinth</span></span><span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">, </span></span><span class="FontStyle11"><span lang="EN-US" style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Information</span></span><span class="FontStyle11"><span lang="EN-US" style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;"> </span></span><span class="FontStyle11"><span lang="EN-US" style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Desk</span></span><span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">, </span></span><span class="FontStyle11"><span lang="EN-US" style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Mr</span></span><span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">. </span></span><span class="FontStyle11"><span lang="EN-US" style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Corinth</span></span><span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">» και το είδα και είδα ότι εκείνος είδε ότι
εγώ το είδα, δεν συμβαίνει και τόσο συχνά αλλά ίσως σ' αυτόν με κάθε γυναίκα,
φορούσε αυτό το αστείο καπελάκι πάνω από το σκισμένο πρόσωπο του και τα μάτια
του ήταν δύο κομματάκια γαλάζιο που πέταξαν κοντά μου από την Αμερική για να
περιεργαστούν εμένα και γελαστός έβγαλε το καπελάκι του αυτό εδώ το καπελάκι
και σκέφτηκα, ω Θεέ μου, μακάρι να μην είναι και καραφλός από πάνω, με
διάσπαρτα καραφλά σημεία, αλλά τα μαλλιά του ανέμιζαν και δεν ήξερα τι να πω,
σκέφτηκα, κοίτα ηλίθια σύμπτωση, ένας οδοντίατρος κι εγώ φοράω το δοντάκι του
Βίκτορ αλλά έριξε μια ματιά και φυσικά δεν είπε τίποτε αλλά ούτε αργότερα,
δηλαδή, τι αργότερα, λίγες ώρες αργότερα, όταν ήταν ξαπλωμένος πάνω μου και το
καπέλο του εκεί πέρα πάνω στο άλλο κρεβάτι<sup>-</sup></span></span></div>
<div class="Style2" style="line-height: 13.7pt; text-align: justify; text-indent: 14.15pt;">
<span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">χωρίς
καπέλο τριγυρνάει έξω και ποτέ παλτό, πώς να ξυπνήσω αύριο και να πάω στο
συνέδριο και θα τον δω κι εκείνος θα με χαιρετήσει ευγενικά και θα μου μιλήσει
στον πληθυντικό επειδή του το ζήτησα εγώ και δεν θέλω να προσπαθήσω να το
καταλάβω, το είδα στα μάτια του, τον έχασα</span></span><span style="font-family: "Comic Sans MS";"> <span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">και
είναι αδιανόητο, το έχω ξαναδεί μόνο στη Χίλντεγκαρντ, μήπως κατάλαβα τη
Χίλντεγκαρντ που φορούσε δύο μπότες κι ένα πιστόλι κρεμασμένο στους γοφούς της
όταν πέρασε χαμογελαστή από δίπλα μας κρατώντας έναν κουβά γεμάτο κεφάλια και
τα έδειξε σφυρίζοντας στους γελαστούς ευνούχους που κάθονταν κάτω από τον
καυτό ήλιο ακουμπισμένοι στις ασβεστωμένες σανίδες του αναρρωτηρίου, αλλάζει,
δεν το κατάλαβα όπως δεν κατάλαβα εκείνη την τσιγγάνα από το Παράπηγμα Γ που η
Χίλντεγκαρντ τη σάπισε στο ξύλο και που πέθανε τον πανηγυρικό θάνατο της,
τραγουδώντας ερωτικά τραγούδια για τη Χίλντεγκαρντ η οποία στεκόταν δίπλα της,
λικνίζοντας τους γοφούς της και χαμογελώντας σ' εμάς, είναι δύο κόσμοι, ναι
έτσι πρέπει να το δω και στο μεταξύ εκείνος καθόταν πάνω από τη Βρέμη ή το
Αμβούργο χορτάτος και καλοξυρισμένος σ' ένα αστραφτερό αεροπλάνο με όργανα
μέτρησης και πολύ ήρεμα πίεσε μ' ένα μανικιουρισμένο δάχτυλο ένα κόκκινο
κουμπάκι, φονιάς είναι, ένας κοινός δολοφόνος κι από το στρατόπεδο έφευγαν
φορτηγά γεμάτα ρούχα σαν δώρο αγάπης προς τις φλεγόμενες πόλεις με αποτέλεσμα
στο τέλος ολόκληρη η Γερμανία να φοράει εβραϊκά ρούχα, όλα ρούχα δίχως ανθρώπους
όπως τούτο το καπέλο, το φόρεσε άραγε ποτέ, αν φανταστώ ότι το φοράει κάθεται
στις φτέρνες κάτω από τις κουβέρτες ανάμεσα στα πόδια μου, τον θέλω<sup>-</sup></span></span></span></div>
<div class="Style2" style="line-height: 13.7pt; text-align: justify; text-indent: 14.15pt;">
<span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">δεν
θα έρθει, δεν θα έρθει ποτέ πια, δεν μπορούσε καν να μου μιλήσει πια, απλά όπως
χτες το απόγευμα όταν κάναμε περίπατο στο Βερολίνο και ήμουν σκληρή μαζί του,
σαν τεράστια κοτρόνα ήμουν, Θεέ μου, Θεέ μου, Θεέ μου, δεν έπρεπε να είναι
αυτονόητο αλλά εκείνος απλά το αγνόησε, πού θα ξαναβρούμε τέτοιον άντρα, αυτό
έλειπε τώρα, τώρα κάθομαι και κλαίω τη μοίρα μου, και όταν στο υπαίθριο μαγαζάκι
που στήσανε σε ένα ερείπιο πίναμε εκείνο το χιλιανό κρασί που έχουν στο
Βερολίνο και η λεωφόρος Ούντερ ντεν Λίντεν ήταν φίσκα από τους ανθρώπους που
παρακολουθούσαν τις κυνοδρομίες στο δρόμο και δεν ρώτησε καν για ποιο λόγο
γίνονταν όλα αυτά, επειδή υπάρχουμε εφτά χρόνια, εμείς η Γερμανική Λαοκρατική
Δημοκρατία, το φορούσε στο κεφάλι του· είναι τρελός επειδή είναι άντρας και
βγήκε από μια γυναίκα όπως όλοι οι άντρες και γι' αυτό υπάρχει μια δεύτερη ζωή
στη ζωή του με την οποία έχει κάποια σχέση ο Σνάιντερχαν και παρόμοιοι
άνθρωποι, αλλιώς γιατί ήταν πάλι εδώ απόψε άραγε, όπως είπε ο Λούντβιχ, και
ήθελε να του μιλήσει, κάτι κάνουν μαζί, μπορεί να είναι και κατάσκοπος, τότε
θα με πάνε κατευθείαν στο Μπάουτσεν και δεν θα μ' ένοιαζε καν, είναι η δεύτερη
ζωή του, γι' αυτό άλλωστε έκανε τα γλυκά μάτια στην Κάριν, νόμιζα ότι η καρδιά
μου θα σταματούσε γιατί πίστευα ότι κάτι σήμαινα γι' αυτόν, η ηλίθια, πίστευα
ότι με είχε ανάγκη αλλά με έχει ανάγκη όσο έχει ανάγκη αυτό το καπέλο και ποτέ
δεν φοράει παλτό αλλά αν δεν είχε συμβεί τώρα θα είχε συμβεί σε πέντε μέρες όταν
θα γυρίσει σπίτι αλλά δεν ήταν ανάγκη να συμβεί με τέτοιον τρόπο, μακάρι να
πέθαινα<sup>-</sup></span></span></div>
<div class="Style2" style="line-height: 13.7pt; text-align: justify; text-indent: 14.4pt;">
<span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">όλα
είναι σιωπηλά σαν τάφος, ολόκληρη η φάρα κοιμάται όπως χτες βράδυ αλλά τώρα
εκείνος δεν είναι εδώ και είμαι μόνη τώρα ξέρω ότι τον λένε Νόρμαν, το έψαξα,
«Νόρμαν» ήθελα να του πω, «Νόρμαν, μ' αρέσει, ναι, αυτό κάνε, Νόρμαν, κι εμένα
μ' αρέσει», δεν ήθελα να αισθάνομαι πόρνη ρωτώντας τον απόψε πώς τον λένε,
κοιμήθηκα μ' έναν άντρα του οποίου δεν γνώριζα το όνομα και ποτέ δεν έκανα
έρωτα έτσι με όλους αυτούς των οποίων γνώριζα όλα τα ονόματα τους και τα
ονόματα των αδερφών τους και τους αριθμούς του τηλεφώνου τους απ' έξω και
ανακατωτά, τον είχα και το σπέρμα του είχε γεύση από ωμά μανιτάρια και καθόμουν
μαζί του σε μια ζεστή μικρή σφαίρα και τίποτα πια δεν μπορούσε να συμβεί, για
πρώτη φορά από κι εγώ δεν ξέρω πότε δεν ήμουν μόνη και τώρα δεν θέλω ποτέ πια
άντρα, μ' έκανε για πάντα παρθένα και η νύχτα και η παραφροσύνη στα μάτια του
τον έκλεψαν από μένα, τον αγαπημένο μου, αυτό είναι που μου απομένει από τη
ζωή μου: ένα δόντι, ένα καπέλο...</span></span></div>
<div class="Style2" style="line-height: 13.7pt; text-align: justify; text-indent: 13.9pt;">
<span class="FontStyle11"><span style="font-family: "Comic Sans MS"; mso-ansi-font-size: 12.0pt; mso-bidi-font-size: 12.0pt;">Με
κλειστά μάτια πίεσε τα χείλη της στο καπέλο και το έβαλε στο πρόσωπο της, ενώ
γλίστρησε πιο βαθιά κάτω από τα σκεπάσματα. Ασάλευτη αφουγκραζόταν, το πρόσωπο
της καλυμμένο από το καπέλο. Με βαθιές ανάσες ρουφούσε τη μυρωδιά και ξαφνικά
το σώμα της άρχισε να τραντάζεται στο κρεβάτι και έσκουξε σαν παιδί. Με το
πρόσωπο της συσπασμένο από τα κλάματα ψέλλισε «να το, έρχεται» και τράβηξε το
καπέλο κάτω από τα σκεπάσματα και το έσφιξε πάνω στα στήθη της και την κοιλιά
της, ενώ πίεσε το στόμα της, απ' όπου έτρεχαν τα σάλια, στο μαξιλάρι και
οδυρόταν «Νόρμαν, Νόρμαν, δεν θα πάψει ποτέ πια, Νόρμαν, δεν θα πάψει πια».</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-64445055927961184982012-08-14T00:43:00.002-07:002012-08-14T00:43:39.840-07:00Χ. Μούλις (απόσπασμα)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div class="Style1" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; line-height: 13.7pt; text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><span class="FontStyle12"><span> Η ψυχή πηγαίνει καβάλα σ' άλογο</span></span></span></div>
<div class="Style1" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; line-height: 13.7pt; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="Style1" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; line-height: 13.7pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span class="FontStyle12"><span>Τώρα η νύχτα έπεφτε γοργά και απ' όλες τις πλευρές γλιστρούσε μέσα στην
καμαρούλα. Κρατώντας στο ένα χέρι ένα μικρό μπουκάλι κονιάκ και στο άλλο το
καπάκι απ' όπου έπινε, ο Κόρινθ κοιτούσε το ταβάνι με βλέμμα απλανές.
Βρισκόταν στη Δρέσδη. Έβλεπε τον εαυτό του ξαπλωμένο, σ' ένα κρεβάτι σ' έναν
πυργίσκο, στη Δρέσδη... καπνίζοντας και πίνοντας αδιάλειπτα κοιτούσε το
ταβάνι. Σε μια γωνία είχε αρχίσει η αποσάθρωση: ένα υπέροχο σημείο με σκασμένο
ασβέστη απ' όπου ξεπρόβαλλε η μούχλα, ρόδινα, γκρίζα σύννεφα. Σκέφτηκε, αν δεν
έχω την επίγνωση ότι βρίσκομαι στη Δρέσδη, τότε πού βρίσκομαι; Δεν είμαι στην
Αμερική, ποτέ δεν ήμουν στην Αμερική. Θυμήθηκε κάτι που είχε διαβάσει κάπου (ή
μπας και το επινόησε ο ίδιος;): </span></span><span class="FontStyle13"><span>Η ψυχή πηγαίνει καβάλα σ' άλογο. </span></span><span class="FontStyle12"><span>Όταν πήγε για πρώτη φορά στη
Νέα Υόρκη, στα δεκατρία του, είχε συνειδητοποιήσει μόνο μετά από τρεις μέρες
ότι βρισκόταν εκεί: την ώρα που διέσχιζε ένα δρόμο, μες στη μέση του δρόμου,
ανάμεσα στα αυτοκίνητα: </span></span><span class="FontStyle13"><span>Νέα Υόρκη. </span></span><span class="FontStyle12"><span>Η ψυχή του είχε ακολουθήσει καβάλα σε άλογο - να την.
Δεν ήθελε να γίνει μηχανοκίνητη. Αυτή τη στιγμή έπλεε μερικές εκατοντάδες
χιλιόμετρα από τις ακτές του Λονγκ Άιλαντ, σε μια σκούνα με φουσκωτά πανιά καθ'
οδόν για την Ευρώπη· στο πανδοχείο της Χάβρης χλιμίντριζαν τα άλογα της ταχυδρομικής
άμαξας. Εκείνη θα έφτανε μόνο όταν ο ίδιος θα είχε γυρίσει προ πολλού στη
Βαλτιμόρη - μήνες αργότερα, όταν με τα γυμνά μπράτσα του να εξέχουν από την
άσπρη μπλούζα κι ένα κομμάτι νάιλον μπροστά στο στόμα θα στεκόταν σκυμμένος
πάνω από μια γυναίκα η οποία άνοιγε διάπλατα το γεμάτο χρυσό στόμα της προς
τον ουρανό έξω, όπου ορθώνονταν γκριζωπά βουνά από μολύβι: </span></span><span class="FontStyle13"><span>Δρέσδη. </span></span><span class="FontStyle12"><span>Μόνο τότε η ψυχή του θα
ανέβαινε τη σκάλα μαζί με τον Λούντβιχ και θα</span></span> <span class="FontStyle11"><span>κοιτούσε τις ετοιμοθάνατες
μύγες. Για μήνες θα αναγκαζόταν να τα βγάλει πέρα χωρίς τον εαυτό του, όπως
μετά τον πόλεμο τα είχε βγάλει πέρα χωρίς τον εαυτό του για χρόνια. Ήπιε και
έκλεισε τα μάτια και σκέφτηκε, η Γη είναι καλυμμένη με ανθρώπους που
ταξιδεύουν πιο γρήγορα από την ψυχή τους, με τρένα και αυτοκίνητα και
αεροπλάνα, και ανάμεσα τους υπάρχει ο δέκατος όγδοος αιώνας των ξέπνοων ψυχών,
καβάλα σε άλογα, σε βάρκες, σε άμαξες· και ορισμένοι δεν πρόκειται ποτέ να
προφτάσουν τον εαυτό τους. Παντού πεθαίνουν σώματα χωρίς να έχουν ξαναβρεί την
ψυχή τους, και μοναχικές ψυχές ταξιδεύουν ακόμα, αλλάζουν άλογα,
διανυκτερεύουν σε πανδοχεία, συνεχίζουν το ταξίδι τους, καθ' οδόν για έναν
τάφο. Και ορισμένες ψυχές πεθαίνουν από ατύχημα, ή δολοφονούνται από ληστές ή
γίνονται οι ίδιες ληστές, μ' ένα τσόχινο καπέλο κατεβασμένο χαμηλά ως τα μάτια
τους κι ένα μαύρο πανί μπροστά στο στόμα τους, και πετάγονται αιμοσταγείς από
τους θάμνους όταν εμφανίζεται μια καλή ψυχή στον επαρχιακό δρόμο, ένας άγιος,
ένας άγγελος -</span></span></span></div>
<div class="Style2" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; line-height: 13.7pt; text-align: justify; text-indent: 14.15pt;">
<span style="font-size: small;"><span class="FontStyle12"><span>«... η ωραία Ελένη δεν παίζει πια...» </span></span><span class="FontStyle11"><span>(: ένας τύπος σε μια ανισόπεδη
διάβαση).</span></span></span></div>
<div class="Style2" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; line-height: 13.7pt; text-align: justify; text-indent: 14.15pt;">
<br /></div>
<div class="Style2" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; line-height: 13.7pt; text-align: right; text-indent: 14.15pt;">
<span style="font-size: small;"><span class="FontStyle11"><span>απόσπασμα από ΤΟ ΠΕΤΡΙΝΟ ΝΥΦΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ </span></span></span></div>
<div class="Style2" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; line-height: 13.7pt; text-align: justify; text-indent: 14.15pt;">
<br /></div>
<div class="Style2" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; line-height: 13.7pt; text-align: right; text-indent: 14.15pt;">
<br /></div>
<div class="Style2" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; line-height: 13.7pt; margin-top: 0.25pt; text-align: justify; text-indent: 14.4pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-56711574240657262752012-08-10T08:39:00.000-07:002012-08-10T08:39:10.413-07:00Kωλο...κατάσταση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Είναι δυνατόν ο κώλος, τα οπίσθια, οι γλουτοί, ο πισινός, η παρά φύσει δίοδος, ο πρωκτός... (ή όπως αλλιώς θέλεις να το αποκαλέσεις) να χρωματιστεί συμβολικά και να αποτελεί μια πρώτη ένδειξη για την ηλικία του ανθρώπου;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Κι όμως είναι...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Όσο πιο νέος είσαι, τόσο πιο πολύ πιστεύεις ότι οι άλλοι ασχολούνται με τον κώλο σου. Ο κώλος ως επίκεντρο του κόσμου. Κοιτάζεις κώλους να κινούνται αρμονικά γύρω σου, λικνιστά οπίσθια. Αλλά και οι άλλοι γύρω σου πιστεύεις ότι κοιτάζουν και ενδιαφέρονται για τον δικό σου κώλο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;">Όσο όμως γερνάς, αρχίζεις να συνειδητοποιείς ότι μόνο εσύ ασχολείσαι με το δικό σου κώλο. Διαμορφώνεις μια σχέση εσωτερική, υπόγεια θα έλεγα. Τα προβλήματά σου ξεκινούν και ίσως και τελειώνουν με τον κώλο σου. Εντερο- προβλήματα. Η κυρίαρχη αίσθηση που ήταν η όραση, άντε και η αφή για τους τυχερούς, αντικαθίσταται από την ακοή. Δεν απολαμβάνεις αισθητικά με τα μάτια ή με τα χέρια τους καμπυλωτούς κώλους, αλλά ...ακούς τα εσωτερικά τους μηνύματα. Κωλοκατάσταση σου λέω!</span></div>
</div>νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-89688200132726423412012-06-19T11:25:00.001-07:002012-06-19T11:25:24.864-07:00Η Τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο - Σοπενχάουερ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYc0O_7gGEfYRwN1TJVZJ8do-kqaYOqL22paZ-ECHzMsu-I3uKvUre8h99_03MHQxZGXCUuYq9C192-U5imgY5HKJOsHtz0FXpTMTCfPN06RM6Kczo1XIJwUbhBdX6sgrSTEWSZ5_G837I/s1600/%CE%A3%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%87%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B5%CF%81.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYc0O_7gGEfYRwN1TJVZJ8do-kqaYOqL22paZ-ECHzMsu-I3uKvUre8h99_03MHQxZGXCUuYq9C192-U5imgY5HKJOsHtz0FXpTMTCfPN06RM6Kczo1XIJwUbhBdX6sgrSTEWSZ5_G837I/s1600/%CE%A3%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%BD%CF%87%CE%AC%CE%BF%CF%85%CE%B5%CF%81.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">Πάντοτε με γοήτευε η διάσταση ανάμεσα στην πραγματικότητα και την αλήθεια. Ποια η σχέση μεταξύ τους; Η αλήθεια είναι η υποκειμενική πραγματικότητα, ο δικός σου κόσμος, ενώ η πραγματικότητα είναι η αντικειμενική διάσταση της αλήθειας, που μπορεί να ισχύει και χωρίς τη δική σου πραγματικότητα. Η δική σου αλήθεια και η αλήθεια των άλλων ως σύνολο. Κι άντε εσύ να συμβιβάσεις το αντικειμενικό και υποκειμενικό. Και τι συμβαίνει άραγε όταν ο καθένας έχει τη δική του αλήθεια; Εδώ εμφανίζεται η αντιπαράθεση και ο διάλογος. Κι εδώ εμφανίζονται και οι σοφιστές οι οποίοι έκαναν τη ρητορική επάγγελμα. </span><br style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;">Η πραγματεία του Σοπενχάουερ με τίτλο «η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο» προτείνει κάποιους τρόπους να επιβάλεις την άποψή σου, ακόμη κι αν έχεις άδικο. Ή δεν έχεις τόσο δίκιο: Γενικεύστε τις συγκεκριμένες θέσεις του αντιπάλου σας, Αποκρύψτε το σχέδιό σας, Ψευδείς προκείμενες, Θέστε ως αξίωμα αυτό που πρέπει να αποδειχτεί, Εκμαιεύστε αποδοχές μέσα από ερωτήσεις, Εκμεταλλευτείτε το πνεύμα αντιλογίας, Διαλέξτε μεταφορές που ευνοούν τη θέση σας, Ισχυριστείτε πως νικήσατε παρόλο που έχετε ηττηθεί, Εξαγάγετε συμπεράσματα μόνοι σας… Κι όλα αυτά μέσα από σχόλια και προσεγγίσεις του φιλοσόφου Σοπενχάουερ για να μας πείσει ότι… και αυτός έχει δίκιο.</span></span></div>
</div>νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-12681375990016990872012-04-07T09:53:00.001-07:002012-04-07T09:55:06.339-07:00Το μέγα βιβλίο της τουαλέτας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy6Ke2o3nzoF5CRjJ0QdyfYVsYGg9OPpVpR8GDbGXprEiyqcr7onp1n5SUWqWfsT6dlRiopPmKq640I26hYECox9hWremSY75S5KAYYEDPd6hBmQf-ysVsqJOVv0IjvW9jg4rhtqV6ZIGv/s1600/%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy6Ke2o3nzoF5CRjJ0QdyfYVsYGg9OPpVpR8GDbGXprEiyqcr7onp1n5SUWqWfsT6dlRiopPmKq640I26hYECox9hWremSY75S5KAYYEDPd6hBmQf-ysVsqJOVv0IjvW9jg4rhtqV6ZIGv/s1600/%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" /></a></div><br />
<div style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: large;">Ζούμε σε μια εποχή ταχύτητας. Είναι γεγονός. Χρόνος πραγματικά ελεύθερος πού; Στην τουαλέτα! Γι΄ αυτό και το βιβλίο. </span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: large;">ΤΟ ΜΕΓΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΤΟΥΑΛΕΤΑΣ.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: large;">Περιέχει λοιπόν: </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: large;"><b>Διάσημοι Καθημερινής Χρήσης</b> (<span style="text-align: center;">Εφιάλτης, Ιούδας, Γκάλοπ...), <b>Διεθνείς Όροι Που Κατάγονται Από Προσωπικότητες (</b>γκιλοτίνα, πραλίνα, σαξόφωνο...), </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: center;"><b>Ονομασίες Δρόμων</b> (Ηρώδου Αττικού, Κατεχάκη...), </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: center;"><b>Οδωνυμικά Στατιστικά, </b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: center;"><b>Εθνικοί Ευεργέτες, </b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: center;"><b>Τα τελευταία λόγια σημαντικών προσωπικοτήτων</b> ( Και συ Βρούτε;------------Δεν είμαι ο τελευταίος που φοβάται να πεθάνει------------------Βοηθήστε με...Με πυροβόλησαν.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: center;"><b>Οι περιπέτειες των ανθρώπων και του ανθρώπου................</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: center;"><b><br />
</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: center;"><b><br />
</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; text-align: center;"><b>Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι</b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: large;"><span style="text-align: center;"><b>δεν εγεννήθησαν αρχ</b></span><b style="text-align: center;">αίοι</b></span></div><div style="text-align: justify;"><b style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: large;">Κι αν επιζούν </span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: large;">είναι για τη νεότητά τους.</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-size: x-large; text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br />
</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-size: x-large; text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br />
</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-size: x-large; text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">Κι Επιτάφιος λόγος του Περικλή, και πρωτιές των πρώτων, και διάσημοι αριστερόχειρες, και ανέκδοτα: Όταν κάποιος άκουσε πως στον κάτω κόσμο υπάρχει δικαιοσύνη, έτρεξε και αυτοκτόνησε. ΑΥΤΑ.</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b style="font-size: x-large; text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br />
</span></b></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><br />
</div></div>νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-47211265522352525112012-03-11T11:26:00.002-07:002012-03-11T11:28:43.605-07:00Κρυφές Ζωές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; font-family: Verdana,sans-serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZJ5vJxaHtxGHIW4C5Om3pXfF90JL9sI4WNKpHjjJC60y-5ciCYT8r8kF08AicdgliGWIKVUB9tfOhaeExFQusDWscLRn7P9hnbDy8abjXHlX1xBji1CSX89YlC2Q93NxYMm-ZRBqAfcce/s1600/%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%86%CE%AD%CF%82.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZJ5vJxaHtxGHIW4C5Om3pXfF90JL9sI4WNKpHjjJC60y-5ciCYT8r8kF08AicdgliGWIKVUB9tfOhaeExFQusDWscLRn7P9hnbDy8abjXHlX1xBji1CSX89YlC2Q93NxYMm-ZRBqAfcce/s1600/%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%86%CE%AD%CF%82.jpg" /></a></span></div><div style="font-family: Verdana,sans-serif; text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η ηδονοβλεπτική τάση άραγε μας εξιτάρει; Είμαστε ένας ... ματάκιας; Η κλειδαρότρυπα αποτελεί μια μυστική δίοδο για την κοινωνική μας γνώση; Η ιδιωτική ζωή φωτίζει την γενικότερη, δημόσια εικόνα κάποιου; Και μάλιστα ενός δημόσιου, διάσημου προσώπου; Αν ναι, τότε αξίζει να διαβάσει κανείς το προτεινόμενο βιβλίο.</span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ο Μπαλζάκ έπινε πενήντα φλιτζάνια τούρκικο καφέ την ημέρα, κι αυτό τον έκανε τόσο παραγωγικό.Εκτός όμως από τη διαύγεια ο καφές χάρισε στον Μπαλζάκ και κράμπες στο στομάχι, υψηλή πίεση και μια διογκωμένη καρδιά...Και ένα πρόωρο θάνατο στα 51 του χρόνια.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ο λόρδος Μπάυρον ανάμεσα στις χιλιάδες ερωμένες είχε και την ετεροθαλή του αδελφή, Αυγούστα Λέιχ. Κάποιοι λένε ότι η κόρη της Αυγούστας, Μεντόρα, ήταν "γέννημα" του λόρδου. Ο Μπάιρον είχε ένα δικό του τρόπο για να απαθανατίζει τις ερωμένες του: έκοβε μια τουφίτσα από το τριχωτό του εφηβαίου, την έβαζε σε φάκελο και τον σφράγιζε σημειώνοντας το όνομα της γυναίκας.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Ο Μαρκ Τουέιν είπε κάποτε: "Αν ο άνθρωπος διασταυρωνόταν ποτέ με τη γάτα, θα ήταν πρόοδος για την ανθρωπότητα, αλλά καταδίκη για τις γάτες".</span></div></div>νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-30406397735757398122012-02-11T10:14:00.000-08:002012-02-11T10:14:31.218-08:00Η μελαγχολία των λιονταριών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJLYbhG8aInWOxIEVkJUz0GRRgciN8r12EMYxp7JfzObMlM2ZZxM63OJCW7znrvL6q_pDdC0y1hm5vOhURJjN3daiyfmUIoTPwAdhVo4DnHXc2XU5jqADqGXpMX4E-jUyzzGT71T7bFBAY/s1600/%CE%B7+%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJLYbhG8aInWOxIEVkJUz0GRRgciN8r12EMYxp7JfzObMlM2ZZxM63OJCW7znrvL6q_pDdC0y1hm5vOhURJjN3daiyfmUIoTPwAdhVo4DnHXc2XU5jqADqGXpMX4E-jUyzzGT71T7bFBAY/s1600/%CE%B7+%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%AF%CE%B1.jpg" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><b><br />
</b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"> <b><span class="article"><br />
ΠΕΔΡΟ ΧΟΥΑΝ ΓΚΟΥΤΙΕΡΕΣ <br />
Η μελαγχολία των λιονταριών<br />
μετ.: Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη<br />
εκδ. Μεταίχμιο </span><br />
<span class="article"></span></b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b>Στα μυθιστορήματα του Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες (γενν. Κούβα, 1950) πρωταγωνιστεί σχεδόν πάντα η πατρίδα του, Κούβα, και ειδικότερα η Αβάνα, η πρωτεύουσά της. Δεσπόζει ακόμη και στους τίτλους: «Η βρόμικη τριλογία της Αβάνας», «Ο βασιλιάς της Αβάνας», «Ο έρωτας νοστάλγησε την Κούβα», «Ο δικός μας Γκράχαμ Γκρην στην Αβάνα», «Στην καρδιά της Κούβας»... Στο επίκεντρο της θεματικής του, η ανελεύθερη ζωή στην Κούβα, η παρακμή της πολιτικής, η μανία για το σεξ, η απογοήτευση του σύγχρονου ανθρώπου από τις συνθήκες της ζωής του - όλα αυτά ιδωμένα και σχολιασμένα με γενναίες δόσεις κυνισμού, στοιχείο που προσέδωσε στον συγγραφέα τον χαρακτηρισμό του «Μπουκόφσκι της Κούβας».</b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b>Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, όμως, ο Γκουτιέρες ανοίγει μια παρένθεση στο μυθιστορηματικό του έργο και γράφει τα διηγήματα της συλλογής «Η μελαγχολία των λιονταριών» (κυκλοφόρησε μόλις το 2000), από τα οποία λείπει οποιαδήποτε ρητή αναφορά στην Κούβα. Το βιβλίο περιλαμβάνει 55 σύντομα πεζά, μερικά από τα οποία δεν υπερβαίνουν σε έκταση τη μία σελίδα. Αυτή η τόσο μικρή πεζογραφική φόρμα δεν είναι φυσικά καινούργια? έχει τις ρίζες της στους μύθους του Αισώπου και βρήκε τη συνέχειά της σε όλες τις ανά τον κόσμο εθνικές λογοτεχνίες μέσα στους αιώνες, για να επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο τους δύο περασμένους αιώνες, με ιδιαίτερη έμφαση την τελευταία δεκαετία (για την προβολή αυτού του σύγχρονου φαινομένου των εξαιρετικά σύντομων πεζών, το περιοδικό «Πλανόδιον» έχει δημιουργήσει ειδικό ιστολόγιο: http:// bonsaistoriesflashfiction.wordpress. com).</b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b><span class="article">Αυτόνομα</span></b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b>Παρά την εξαιρετική τους συντομία, τα διηγήματα του είδους αποτελούν αυτόνομες δημιουργίες, με κριτήριο «όχι την εισαγωγή λιγότερων λέξεων αλλά την μη εισαγωγή περιττών λέξεων», όπως έχει παρατηρήσει επιγραμματικά ο David Lagmanovich. Tα χαρακτηρίζει επίσης κάτι που μπορεί να θεωρηθεί πως αντιβαίνει στην ελάχιστη έκτασή τους: όχι απλώς αντέχουν αλλά αποζητούν δεύτερη ή και τρίτη ανάγνωση, αποκαλύπτοντας κάθε φορά μια διαφορετική πτυχή τους, αφανή ή δυσδιάκριτη στην προηγούμενη ανάγνωση. Ενα τρίτο, βασικό χαρακτηριστικό αυτών των μικρών ή υπερμικρών διηγημάτων είναι η «βαριά-και-καθόλου-εύκολη-δουλειά» που αναθέτουν στον αναγνώστη: να τα ερμηνεύσει και να τα προεκτείνει, συμπληρώνοντας όλα τα κενά που σκόπιμα άφησε ο συγγραφέας. Ο Γκουτιέρες έχει πει σε συνέντευξή του: «Προσπαθώ να σέβομαι το μυαλό του αναγνώστη. Δεν θέλω να του τα εξηγώ όλα. Γράφω, νομίζω, με έναν κινηματογραφικό τρόπο. Και όπως σε μια ταινία δεν υπάρχει αφηγητής που περιγράφει την ταινία, αφήνοντας τον θεατή από την εικόνα και τους διαλόγους να δημιουργεί έναν ολόκληρο κόσμο, με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν και τα βιβλία».</b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b>Κάθε μικροδιήγημα στη “Μελαγχολία των λιονταριών” έχει έναν ισχυρό μύθο που θα μπορούσε να αποτελέσει τον κορμό ενός εκτενέστατου πεζογραφήματος: ένας άνδρας δηλητηριάζει συστηματικά τη γυναίκα του κι όταν, μετά τον θάνατό της, γνωρίζει μια όμορφη νέα κοπέλα μπαίνει στον πειρασμό να περάσει μαζί της ”απέναντι”? ένας γέρος γιατρός που ασχολείται μόνο με εκτρώσεις και παρθενορραφές γοητεύεται από τις σωματικές οσμές των νέων γυναικών που προσφεύγουν στις υπηρεσίες του? ένας συγγραφέας φέρει εντός του εκατοντάδες διαφορετικούς εαυτούς, που συνεχώς αναπαράγονται? ένα ανδρόγυνο αγκαλιάζεται ξυπνώντας την ίδια στιγμή, επειδή έβλεπαν και οι δύο, ταυτόχρονα, τον ίδιο εφιάλτη... Στο αλλόκοτο, συχνά σουρεαλιστικό διηγηματικό σύμπαν του Γκουτιέρες κυκλοφορούν ακόμη σοκολατένιοι ποντικοί, άγγελοι, τραβεστί, αυτόχειρες, φυλακισμένοι και φαντάσματα, δημιουργώντας μια σπονδυλωτή παραβολή για τις περιπέτειες της ψυχής και του σώματος.</b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b>Ο Κουβανός δεξιοτέχνης της αφήγησης καταφέρνει να πειθαρχήσει και να συμπυκνώσει σε έκταση μέχρι 500 λέξεων τις ιστορίες του, σκιτσάροντας ελλειπτικούς αλλά πάντως ενδιαφέροντες χαρακτήρες και διατηρώντας σταθερό το αναγνωστικό ενδιαφέρον με τις αφηγηματικές ανατροπές και τις αλληγορίες του, τους κοφτούς διαλόγους, την οικονομία του λόγου, τη λιτότητα της έκφρασης, την ακρίβεια στην επιλογή των λέξεων, τη λεπτή ειρωνεία. Στο γράψιμό του μπορεί κανείς να ανιχνεύσει τη γόνιμη επίδραση που δέχθηκε από Ευρωπαίους πεζογράφους, όπως ο Κάφκα ή ο Κορτάσαρ και από κορυφαίους Αμερικανούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, όπως ο Καπότε, ο Σέργουντ Αντερσον, ο Ντος Πάσος, ο Χεμινγουέι. Η Κλεοπάτρα Ελαιοτριβιάρη έχει κάνει εξαιρετική δουλειά, τόσο στη μετάφραση των απαιτητικών μικρών πεζών του Γκουτιέρες όσο και στη σύνταξη του χρήσιμου και διαφωτιστικού επιμέτρου.</b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: right;"><b>Του Γιωργου Κορδομενιδη</b></div></div>νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-75770023142989118522012-02-01T08:19:00.000-08:002012-02-01T08:19:14.729-08:00Σκανδιναβική λογοτεχνία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: right;"><span style="font-size: large;">Θηρεύοντας τον ...τύπο </span> Της Τιτικας Δημητρουλια</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Κάθε φορά που η βία παροξύνεται στις σκανδιναβικές χώρες, η υπόλοιπη Ευρώπη αποσβολώνεται: η εικόνα της ανέφελης ευημερίας την οποία έχει επιτύχει, υποτίθεται, η σοσιαλδημοκρατία στις χώρες αυτές είναι τόσο βαθιά εντυπωμένη στον μέσο Ευρωπαίο, ώστε κάθε ρωγμή φαίνεται παράδοξη έως και αδιανόητη. Ετσι, μπορεί στις χώρες αυτές να δολοφονούνται πρωθυπουργοί και υπουργοί, μπορεί η ακροδεξιά να έχει, όπως αποδείχθηκε, ισχυρές δυνάμεις εμπροσθοφυλακής, μπορεί η ίδια η ιστορία τους, με τις ευγονικές και τις δωσιλογικές πρακτικές του παρελθόντος, να προειδοποιεί για τις αβύσσους και τον τρόμο κάτω από την ειδυλλιακή όψη, η Ευρώπη και ο κόσμος συνεχίζει να τις αντιμετωπίζει ως τον επίγειο παράδεισο. Αυτό δεν ισχύει όμως για τους αστυνομικούς συγγραφείς τους, οι οποίοι από τη δεκαετία του ’60 στηλιτεύουν τα κακώς κείμενα των κοινωνιών τους.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ετσι, το διπλό, πολύνεκρο τρομοκρατικό χτύπημα στη Νορβηγία φέτος το καλοκαίρι από τον ακροδεξιό, φανατικό χριστιανό και αντι-ισλαμιστή Μπρέιβικ, ένα χτύπημα μίσους και φοβίας προς τον άλλο, τον διαφορετικό από έναν άνθρωπο που κατά δήλωσή του ήθελε να «πλήξει την κοινωνία, τα θεμέλιά της, τον τρόπο που κυβερνάται», το έχει προ πολλού καταγράψει ένας μεγάλος Νορβηγός αστυνομικός συγγραφέας, ο ριζοσπάστης μαρξιστής Γιον Μίσελετ – που από τη δεκαετία του ’70 κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την άνοδο της ακροδεξιάς και τις εκτροπές στις οποίες οδηγεί, για τη δύναμη της συνωμοσιολογίας, η οποία μπορεί να μετατρέψει τον απλό άνθρωπο σε παρανοϊκό δολοφόνο, για τον ρατσισμό, την αποξένωση, την αλλοτρίωση που καταλήγει ψυχοπαθολογία. Στο βιβλίο του «Thygesen’s Terrorist», το 1989, λοιπόν, περιγράφει έναν διαταραγμένο ακροδεξιό που σκοτώνει μαζικά κόσμο σε ένα νησάκι του Οσλο.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">«Είναι τρομερό και τρομακτικό που η μυθοπλασία έγινε φρικτή πραγματικότητα στο νησί Ουτόγια», δηλώνει σήμερα ο Μίσελετ (www.telegraph. co.uk/news/worldnews/europe/norway), ο οποίος σε άλλο βιβλίο του, στο «Hadeland Killings», αφηγείται πώς μια ομάδα ακροδεξιών σκοτώνει αυτούς που θεωρούσε ξένο σώμα για την κοινωνία – παραπέμποντας ευθέως και πάλι στο χτύπημα του Οσλο.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Γεννημένος το 1944, ο Μίσελετ παίρνει στη δεκαετία του ’70 τη σκυτάλη από τους θρυλικούς σκαπανείς του αστυνομικού Περ Βάλε και Μάιγ Χέβαλ (Maj Sjowall και Per Wahloo, που έχουν αποδοθεί στα ελληνικά ως Μ. Σγιεβάλ και Π. Βαλέε). Πρόκειται για ένα ζευγάρι Σουηδών μαρξιστών που σε δέκα μυθιστορήματα με τον γενικό τίτλο «Το μυθιστόρημα του εγκλήματος» και μέσα σε μια δεκαετία, από το 1965 ώς το 1975, οπότε και πεθαίνει ο Βάλε, κατέγραψαν καυστικά αλλά και με χιούμορ τα κυριολεκτικά και μεταφορικά εγκλήματα πάνω στα οποία στηρίζεται τελικά το σουηδικό θαύμα. Μεγάλα συμφέροντα, διαφθορά, βαρβαρότητα, έλλειψη αλληλεγγύης, βία απέναντι στον αδύναμο και ειδικά στη γυναίκα (κάτι που θα το συναντήσουμε με έμφαση και στον Στιγκ Λάρσον και σε πολλούς άλλους), ξενοφοβία, εξαθλίωση, συντηρητισμός, αδυναμίες μιας αστυνομίας που σε γενικές γραμμές είναι προσανατολισμένη στη στήριξη της κοινωνίας – μια θέση που συνεχίζουν να υποστηρίζουν έως σήμερα πολλοί Σκανδιναβοί αστυνομικοί συγγραφείς.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b>Μάνκελ και Λάρσον</b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Είναι εντυπωσιακό πάντως το πόσο στενά παρακολουθεί η ελληνική αγορά τελικά τις διεθνείς τάσεις, το αυξανόμενο ενδιαφέρον για την σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία στην Ευρώπη εν προκειμένω, ασχέτως αν αυτές περνούν ή όχι στο ευρύ κοινό: οι Σουηδοί που καθόρισαν την εξέλιξη ολόκληρης της σκανδιναβικής λογοτεχνίας μεταφράζονται στην Ελλάδα από το 1996, οπότε κυκλοφορεί «Το τέρας» και λίγο αργότερα η «Ροζάννα» από τις εκδ. Γράμματα.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Συνεχιστής πάντως του ζεύγους και συνοδοιπόρος του Μίσελετ θα είναι ο προσφιλής και στους Ελληνες αναγνώστες Σουηδός ακτιβιστής Χένινγκ Μάνκελ. Εμβληματική μορφή της παγκόσμιας αστυνομικής λογοτεχνίας πλέον, με 20 εκατομμύρια πωλήσεις στο ενεργητικό του, ο Μάνκελ ζει εδώ και πολλά χρόνια ανάμεσα στη Σουηδία και το Μαπούτου, στη Μοζαμβίκη. Ξεκίνησε με ένα βιβλίο για τους ανθρακωρύχους και την ιστορία του εργατικού κινήματος και συνεχίζει έως σήμερα να εξερευνά τον παγκόσμιο καπιταλισμό, τις δομές της εξουσίας και τον φασιστικό παροξυσμό σε όλες τις εκφάνσεις του, το χάσμα μεταξύ ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, με έμφαση στη φρικιαστική εκμετάλλευση της αφρικανικής ηπείρου από τη Δύση, την οποία καταγράφει και στο τελευταίο του βιβλίο, τα «Ματωμένα χνάρια» (εκδ. Ψυχογιός, όπως και όλα τα υπόλοιπα).</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ο Μάνκελ προσέδωσε στο σκανδιναβικό αστυνομικό μυθιστόρημα τους τίτλους ευγενείας του. Ο Στιγκ Λάρσον, όμως, ήταν αυτός που έριξε πάνω του το φως των προβολέων. Επίσης μαρξιστής και ακτιβιστής, μυθιστορηματική μορφή καθώς τα βιβλία του εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του και πούλησαν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα 25 εκατομμύρια αντίτυπα, ο Λάρσον επιμένει και αυτός στην παράδοση των Βάλε - Χέβαλ, Μίσελετ και Μάνκελ, στον ναζισμό, τον φασισμό, τον ρατσισμό, τη διαπλοκή και τη διαφθορά. Επισκιάζει για λίγο μια σειρά πολύ καλούς συγγραφείς (διότι υπάρχουν βεβαίως και λιγότερο καλοί που μεταφράζονται επίσης), τους οποίους διαβάζουμε σήμερα.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b>Ευγονισμός και πειράματα</b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Αν ο Οκε Εντβαρντσον (Οke Edwardson) παραμένει ελάχιστα γνωστός στους Ελληνες, ο Ισλανδός Αρνάλντουρ Ιντρίντασον (συμπεριλαμβάνουμε στη Σκανδιναβία την Ισλανδία για λόγους ιστορικούς και πολιτισμικούς) με τη «Φορμόλη» (εκδ. Λιβάνη) –που έγινε ταινία με τίτλο «Μολυσμένο αίμα»– καταγγέλλει και στα καθ’ ημάς μια άλλη σκοτεινή πτυχή της ιστορίας των χωρών αυτών, τον ευγονισμό και τα γενετικά πειράματα. Μένοντας στην Ισλανδία, την οποία η Αν-Μαρί Μετελιέ των ομώνυμων γαλλικών εκδόσεων χαρακτηρίζει «εργαστήριο των όσων ζούμε», αφού όπως λέει οι Ισλανδοί πέρασαν ταχύτατα από την κοινωνία των ψαράδων στην παγκοσμιοποίηση, την κατάρρευση των αξιών και τελικά τη διάψευση, η Ιρσα Σιγκουρδαρντότιρ («Χαμένες ψυχές», εκδ. Διήγηση), ο Αρνι Θοράρινσον («Ο καιρός της μάγισσας», εκδ. Πόλις) στήνουν στο ιδιαίτερο τοπίο της χώρας τους περίπλοκες ιστορίες, με έντονο το στοιχείο της παράδοσης και της ιστορίας.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Από τη Σουηδία, πλάι στις «βασίλισσες» του «πολικού αστυνομικού», τη Λίζα Μάρκλουντ («Ολυμπιακή έκρηξη», εκδ. Σύγχρονοι Ορίζοντες) και την πρώην υπουργό Δικαιοσύνης της Νορβηγίας Αννε Χολτ («Αυτό που μου ανήκει», εκδ. Ορφέας), πλάι στον Χάκαν Νέσερ με το «Αραιό δίχτυ» (εκδ. Ορφέας), ο Αρνε Νταλ με την «Ομάδα Α» του («Misterioso», «Τυχαίο θύμα», εκδ. Μεταίχμιο) αναδεικνύεται μια πολύ αναγνωρίσιμη και ιδιαίτερη φωνή, που ουδεμία σχέση έχει με την επίσης Σουηδή, προβεβλημένη και άνευ ενδιαφέροντος Καμίλα Λέκμπεργκ. Οι νεότεροι Μίκαελ Γιουρτ και Χανς Ρούσενφελντ («Σκοτεινά μυστικά», εκδ. Ψυχογιός) και Λαρς Κέπλερ («Ο υπνωτιστής», εκδ. Πατάκη) παρουσιάζουν επίσης εξαιρετικό ενδιαφέρον.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Θεωρώντας δεδομένο ότι οι καλοί Σκανδιναβοί συγγραφείς είναι πολλοί και αρκετοί ίσως μου διαφεύγουν, θα ήθελα να κλείσω τη σύντομη αυτή επισκόπηση με δύο εξαιρετικούς, κατά τη γνώμη μου, Νορβηγούς συγγραφείς: τον Τζο Νέσμπο (Jo Nesbo, δηλαδή Γιου Νέσμπε), με τον «Κοκκινολαίμη» του (εκδ. Ορφέας), άλλο ένα βιβλίο για τον ναζισμό στη Νορβηγία, και το άρτι εκδοθέν επίσης εξαιρετικό «Νέμεσις» (εκδ. Μεταίχμιο)? και τον Γκούναρ Στόλεσεν, με το «Δικός σου ως το θάνατο» και το «Στο σκοτάδι όλοι οι λύκοι είναι γκρι» (εκδ. Πόλις), που επίσης εστιάζει στην καθημερινή βία και στις ιστορικές και κοινωνικές αιτίες της.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b>Γιατί οι Σκανδιναβοί κατακτούν τον κόσμο</b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Αν ο επιφανής επαναστάτης Ερνέστ Μαντέλ («Meurtres exquis. Histoire sociale du roman policier », La Breche», 1986) έχει δίκιο ως προς την άνθηση της αστυνομικής λογοτεχνίας όταν λέει ότι: «Η αστική κοινωνία, γεννημένη από τη βία, την αναπαράγει διαρκώς και ξεχειλίζει από βία. Προέρχεται από το έγκλημα και οδηγεί στο έγκλημα, που διαπράττεται σε μια κλίμακα που τείνει να γίνει βιομηχανική. Είναι βέβαιο, η άνθηση του αστυνομικού μυθιστορήματος εξηγείται ίσως από το γεγονός ότι η αστική κοινωνία, συνολικά θεωρούμενη, είναι μια εγκληματική κοινωνία», δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε την ιδιαιτερότητα της χώρας και, κυρίως, του συγγραφέα και του έργου.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Η σκανδιναβική αστυνομική λογοτεχνία έχει πολύ καλούς συγγραφείς, πολλοί από τους οποίους δεν γράφουν μόνο αστυνομικά μυθιστορήματα, όπως ο Μάνκελ, ο Στόλεσεν, ο Νταλ. Πολλοί από αυτούς συνομιλούν δημιουργικά με την παράδοσή τους στα γράμματα και τις τέχνες, από τον Στρίντμπεργκ και τον Ιψεν έως τον Τρανστρέμερ, τον Χάμσουν, τον Ενκβιστ, αλλά και τον Μπέργκμαν και τον Λαρς φον Τρίερ. Μεγάλο ρόλο ωστόσο στην επιτυχία της σκανδιναβικής λογοτεχνίας διαδραμάτισε σίγουρα και το «εξωτικό» για τους ξένους αναγνώστες τοπίο, τα λιμάνια και η ύπαιθρος, οι μεγαλουπόλεις και τα φιόρδ, οι λευκές νύχτες και το σκοτάδι που αποκτά συμβολική διάσταση, και η ιδιαίτερη αυτή σκανδιναβική μελαγχολία.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Εξίσου σημαντική είναι και η επιλογή των περισσότερων συγγραφέων να αγκιστρώνουν την πλοκή τους σε μια καθημερινότητα άχρωμη κι αφόρητη, την οποία μαζί με την πλειονότητα των ανθρώπων βιώνουν και οι αντι-ήρωές τους, αλκοολικοί, καταθλιπτικοί, αποτυχημένοι, μοναξιασμένοι αστυνομικοί σαν τον Χάρι Χόλε του Νέσμπο και τον Κουρτ Βαλάντερ του Μάνκελ, ιδιωτικοί ντετέκτιβ σαν τον Βαργκ Βέουμ του Στόλεσεν και αυτόκλητοι ερευνητές σαν τον Μίκαελ Μπλούμκβιστ και την καρτουνίστικη Λίσμπετ Σαλάντερ του Λάρσον. Αν προσθέσουμε και την ψυχογραφική δεινότητα των περισσοτέρων, καταλαβαίνουμε γιατί η σκανδιναβική λογοτεχνία, ως κοινωνική λογοτεχνία, κατακτά τον κόσμο. Καλό διάβασμα.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b>Βιβλία για διάβασμα</b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Maj Sjοwall και Per Wahlοο, «Το τέρας», «Ροζάννα».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Χένινγκ Μάνκελ, «Ματωμένα ίχνη».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Στιγκ Λάρσον, «Μιλένιουμ».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Αρνάλντουρ Ιντρίντασον, «Φορμόλη».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Ιρσα Σιγκουρδαρντότιρ, «Χαμένες ψυχές».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Αρνι Θοράρινσον, «Ο καιρός της μάγισσας».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Λίζα Μάρκλουντ, «Ολυμπιακή έκρηξη».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Αννε Χολτ, «Αυτό που μου ανήκει».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Χάκαν Νέσερ, «Αραιό δίχτυ».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Αρνε Νταλ, «Misterioso», «Τυχαίο θύμα».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Μίκαελ Γιουρτ και Χανς Ρούσενφελντ, «Σκοτεινά μυστικά».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Λαρς Κέπλερ, «Ο υπνωτιστής».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Jo Nesbo, «Ο κοκκινολαίμης», «Νέμεσις».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Γκούναρ Στόλεσεν «Δικός σου ως το θάνατο», «Στο σκοτάδι όλοι οι λύκοι είναι γκρι».</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">- Jon Michelet «Thygesen’s Terrorist», «Hadeland Killings» (αγγλική μετάφραση, αμετάφραστα στα ελληνικά).</div></div>νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-63336480643052684492012-02-01T08:15:00.000-08:002012-02-01T08:15:32.122-08:00Ολα έρχονται στο φως<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span></span><br />
<div class="articleTitlos"></div><br />
<div style="text-align: center;"> <span style="font-size: large;">Θηρεύοντας τον ...τύπο </span>Της Κατερινας Σχινα </div><div style="text-align: center;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic2qJa2CEVNUG0cm3gt9OpON4SR9TGwygZLR8UIm08zkJ1PGR0XN8BPp2DGDWcVXqiQqZ6qAykFm0SVbtpnzN4-zCsoJ9J2SJUKm-rqY6G1mF3JVvcfxqZ9IvRMtkLchPEZCyI9GCew0QG/s1600/%CE%A6%CF%8C%CE%B5%CF%81.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEic2qJa2CEVNUG0cm3gt9OpON4SR9TGwygZLR8UIm08zkJ1PGR0XN8BPp2DGDWcVXqiQqZ6qAykFm0SVbtpnzN4-zCsoJ9J2SJUKm-rqY6G1mF3JVvcfxqZ9IvRMtkLchPEZCyI9GCew0QG/s1600/%CE%A6%CF%8C%CE%B5%CF%81.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><span class="article"><b>Jonathan Safran Foer</b><br />
<b>Ολα έρχονται στο φως</b><br />
<b>μετ. Μυρσίνη Γκανά</b><br />
<b>εκδ. Μελάνι, σελ. 442</b></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Δυσκολεύεται κανείς να πιστέψει πως ένα τόσο πυκνό, συγκινητικό και βαθύ βιβλίο βγήκε από την πένα ενός νεαρού μόλις 24 ετών – αν και μονάχα ένας τόσο νέος συγγραφέας θα μπορούσε να μπολιάσει τη θλίψη με τόσο ιλαρό χιούμορ και τη διάχυτη αίσθηση της τραγωδίας με τόση ομορφιά. Ωριμος και συνάμα ανάλαφρος, ικανός να συνδυάζει νεανική σπιρτάδα με ενήλικη ειρωνεία, στοχαστική ματιά και συγκινητική διορατικότητα, κατασκευαστική ευφυΐα και υφολογικό δαιμόνιο, ο Τζόναθαν Σάφραν Φόερ αποτυπώνει, σ’ αυτό το πρώτο του μυθιστόρημα, ένα ταξίδι σε αναζήτηση του παρελθόντος και των κρυφών νοημάτων του, μια φιλία που αναπτύσσεται σε πείσμα των γλωσσικών και πολιτισμικών χασμάτων, την αγάπη, σε όλες της τις μορφές, και «τη μονιμότητα της αλήθειας» της.</div><div style="text-align: justify;">Ο συγγραφέας δίνει στον ήρωα του βιβλίου του το όνομά του, όπως έχουν κάνει τόσοι και τόσοι δημιουργοί πριν απ’ αυτόν, τον προικίζει όμως με μια καταγωγή οδυνηρή κι ένα μυστικό τόσο βαρύ που καταντάει ανείπωτο. Ονομάζεται, λοιπόν, κι αυτός Τζόναθαν Σάφραν Φόερ, είναι κι αυτός πολύ νέος, και ταξιδεύει στην Ουκρανία σε αναζήτηση της Ογκουστίν, της γυναίκας που έσωσε κάποτε τη ζωή του παππού του από τους ναζί, και του προγονικού χωριού του, του αφανούς, λησμονημένου Τράχιμπροντ. Τον αναλαμβάνει, στον ρόλο του οδηγού και δραγουμάνου αρχικά, του φίλου και alter ego αργότερα, ο Αλεξ Πέρτσοφ, ένας ομήλικός του ουκρανικής καταγωγής, λάτρης της αμερικανικής ποπ κουλτούρας και γλώσσας – αν και τα αγγλικά του, καθώς μοιάζουν συντεθειμένα από λεξικογραφικά λήμματα, πάσχουν εμφανώς από ακυριολεξία και άτοπη λογιοσύνη. Μαζί τους, ένας «τυφλός» παππούς και μια «διαταραγμένη» σκύλα–οδηγός? μπροστά τους η ιστορία, η ζωή, η αξεδιάλυτη μοίρα των ανθρώπων, η εναλλαξιμότητα των πεπρωμένων, η φρίκη και η ομορφιά που θα τις ψηλαφίσουν διστακτικά, έμφορτοι από δέος, ώς την τρομερή αποκάλυψη του τέλους.</div><div style="text-align: justify;">Τρία είναι τα αφηγηματικά νήματα που συνυφαίνονται αριστοτεχνικά σε τούτο το βιβλίο: στο ένα, ο Αλεξ περιγράφει το ταξίδι τους στην Ουκρανία, χρησιμοποιώντας τα αυτοσχέδια, άλλοτε εφευρετικά, άλλοτε κωμικά, άλλοτε αλλόκοτα αγγλικά του? στο δεύτερο ανασυστήνονται μαγικορεαλιστικά επεισόδια από τη ζωή των Εβραίων του Τράχιμπροντ υπό τη μορφή ενός μυθιστορήματος που γράφει ο Τζόναθαν Σάφραν Φόερ, ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου? το τρίτο, τέλος, είναι οι επιστολές που απευθύνει ο Αλεξ στον Τζόναθαν, ο οποίος έχει πια επιστρέψει στην Αμερική, επιστολές στις οποίες σχολιάζει το «εν προόδω» μυθιστόρημα του Φόερ που ο συγγραφέας του αποστέλλει τμηματικά, ενώ ταυτόχρονα ζητάει συμβουλές για τα δικά του γραπτά. Η δεξιότητα του πραγματικού συγγραφέα (και όχι του συνονόματου μυθιστορηματικού ήρωα), ωστόσο, δεν έγκειται μόνο στο περίτεχνο μπλέξιμο των αφηγηματικών μίτων, αλλά και στους μηχανισμούς της αποπλάνησης του αναγνώστη τους οποίους ενεργοποιεί, καθώς η αφήγηση μοιάζει να συντίθεται, να διορθώνεται και να ανασκευάζεται καθώς τη διαβάζουμε. Γιατί δεν πρέπει να φανταστούμε μια μεταμοντέρνα κατασκευή, αυτάρεσκη μέσα στην αρτιότητά της, ναρκισσιστική και περίκλειστη. Ανάμεσα στο θρύλο και στη ρεαλιστική ωμότητα, τη μαγεία και τον ζόφο, το πιθανό και το αδιανόητο, το μυθιστόρημα του Φόερ απευθύνεται – κι αυτή είναι η μεγαλύτερη χάρη του. Χωρίς να επιδιώκει την πολυπλοκότητα per se, ο συγγραφέας δένει σφιχτά τον αναγνώστη στην τριπλόκαμη κλωστή της ανέμης του από την πρώτη ώς την τελευταία σελίδα.</div><div style="text-align: justify;">Κι εδώ αξίζει ιδιαίτερη μνεία στη μεταφραστική δουλειά της Μυρσίνης Γκανά, που με εφευρετικότητα και κέφι ανταποκρίθηκε στο πιο ξεχωριστό στοιχείο αυτού του μυθιστορήματος και κύρια πηγή της σαγήνης του – τη γλώσσα. Μια γλώσσα που, καθώς έγραψε η κριτικός Φρανσίν Πρόουζ, «είχε να κατακουρελιαστεί και να ενεργοποιηθεί με τέτοια εξυπνάδα και μπρίο από την εποχή που ο Αντονι Μπέρζες έγραψε το “Κουρδιστό πορτοκάλι”».</div></div>νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-61625034947953963452012-01-16T00:02:00.000-08:002012-01-16T00:02:48.117-08:00ΟΥΙΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ- Καθώς ψυχορραγώ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><b><span class="article">Θηρεύοντας τον τύπο.....βιβλιοπαρουσίαση της </span>Ντορας Mακρη</b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY5DdfuEYvVhHYWDaC-k7PdHUfvmfmrBqawFJA2ho5vn325auoD9UgpkYTubED4NKeaGccA1a0IXTRPTki3GEWDu7Y2g-oa1aB_SEa1fzdEqhPqVV6yJK5iFirzU3C4vu0zM9IiIiTBb-5/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25B8%25CF%258E%25CF%2582+%25CF%2588%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%258E.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY5DdfuEYvVhHYWDaC-k7PdHUfvmfmrBqawFJA2ho5vn325auoD9UgpkYTubED4NKeaGccA1a0IXTRPTki3GEWDu7Y2g-oa1aB_SEa1fzdEqhPqVV6yJK5iFirzU3C4vu0zM9IiIiTBb-5/s1600/%25CE%259A%25CE%25B1%25CE%25B8%25CF%258E%25CF%2582+%25CF%2588%25CF%2585%25CF%2587%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25B3%25CF%258E.jpg" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><b> </b> <span class="articleYpotitlos"> </span> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span class="article"><b>ΟΥΙΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ</b><br />
<b>Καθώς ψυχορραγώ </b><br />
<b>εκδ. Κέδρος, σελ. 302</b></span> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Το 2012 συμπληρώνονται 50 χρόνια από τον θάνατο του Ουίλιαμ Φώκνερ, ο οποίος συγκαταλέγεται ανάμεσα στους τρεις πιο σημαντικούς Αμερικανούς συγγραφείς, πλάι στους Τουέιν και Πόε, ενώ η μυθοπλαστική του δεξιότητα και επίδραση στις επόμενες γενιές είναι ισοδύναμη με αυτήν του Τζέιμς Τζόις. Οπως συμβαίνει με τον Τζόις, τα κείμενα του Φώκνερ χαρακτηρίζονται σύνθετα και απαιτητικά, καθώς σ’ αυτά συνυπάρχουν λαϊκοί γλωσσικοί ιδιωματισμοί και γλαφυρή ρητορεία, πρωτοποριακή γραφή και παραδοσιακός τρόπος αφήγησης, χρονικές ανακολουθίες, πυκνή συντακτική δομή, φανταστικά τοπωνύμια και τοτεμικά σύμβολα, καθώς και πλήθος χαρακτήρων με συγγενικές σχέσεις και ίδια ονομασία.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Λαμβάνοντας υπόψη τη μεταφραστική δυσκολία που προκύπτει κατά την απόδοση στα ελληνικά τόσο απαιτητικών κειμένων, είναι ευτυχής η συγκυρία της επανέκδοσης της διάσημης νουβέλας «Καθώς ψυχορραγώ», στην κλασική μετάφραση του Μένη Κουμανταρέα.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Γραμμένο σε μόλις 6 βδομάδες το 1929, το μυθιστόρημα που ο ίδιος ο Φώκνερ θεωρούσε «το αριστούργημά» του, αφηγείται το οδοιπορικό μιας αγροτικής οικογένειας, που παλεύει με τα στοιχεία της φύσης και του ασυνείδητου, για να φτάσει από την επαρχία που διαμένει στη μεγάλη πόλη του Τζέφερσον, προκειμένου να ενταφιάσει τη νεκρή μητέρα στον οικογενειακό τάφο.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span class="article"><b>Πολλά εμπόδια</b></span> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Στη διάρκεια του ταξιδιού, οι Μπάντρεν (πατέρας, 4 γιοι και 1 κόρη) συναντούν πολλούς ανθρώπους και πολλά εμπόδια, που διαταράσσουν τη συγκρότηση και τις σχέσεις της οικογένειας. Απληστία, αθωότητα, απομάκρυνση από τις ρίζες, εισβολή του πολιτισμού στην επαρχία, φτώχεια, αντοχή και αξιοπρέπεια, όλα εμπλέκονται σ’ αυτό το «επικό, τραγικό και συνάμα γελοίο» ταξίδι. Ταυτόχρονα, εναλλάσσονται η νατουραλιστική γραφή με μοντερνιστικά μορφολογικά στοιχεία, το επικό με το λυρικό, και το λογικό με το άλογο.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Μέσα από τα 59 κεφάλαια που αφηγούνται 15 διαφορετικοί χαρακτήρες με μορφή εσωτερικού μονολόγου (η νεκρή μητέρα, τα 5 παιδιά, ο σύζυγος, οι γείτονες), ο Φώκνερ πετυχαίνει να φιλοτεχνήσει μια μνημειώδη τοιχογραφία του αμερικανικού Νότου.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Οταν ένας έμπειρος και καταξιωμένος συγγραφέας, όπως ο Μένης Κουμανταρέας, αναλαμβάνει τη μετάφραση ενός τόσο προκλητικά ιδιόρρυθμου έργου, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να είναι συναρπαστικό. Ο Κουμανταρέας σκύβει με αγάπη και σεβασμό στο κείμενο και πετυχαίνει να κρατήσει ζωντανή την υφολογική διαφορά ανάμεσα στις 15 αφηγηματικές φωνές. Τις «ηδονικές» δυσκολίες του κειμένου επισημαίνει πρώτος ο Κουμανταρέας στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης (1970), κάνοντας τον αναγνώστη μέτοχο των προβλημάτων και των αποφάσεων που αναγκάστηκε να πάρει στη διάρκεια της μετάφρασης.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ωστόσο, στην πρόσφατη επανακυκλοφορία της νουβέλας, το 2011, ο αναγνώστης θα περίμενε την επικαιροποίηση της έκδοσης του 1970, ίσως με ένα νέο πρόλογο από τον μεταφραστή, ίσως με μια εισαγωγή που θα παρουσίαζε νέες ερμηνευτικές προσεγγίσεις του κειμένου. Π.χ. ενώ έχει δοθεί έμφαση στην προφητική και ποιητική φωνή του γιου Νταρλ, καθώς αυτή πλησιάζει περισσότερο στις απόψεις του συγγραφέα, σύγχρονες προσεγγίσεις αναδεικνύουν τη φωνή της μητέρας ως σημαντική, εξετάζοντας τις σχέσεις των δύο φύλων, την αναγκαστική μητρότητα, τον αυτο-θυσιαστικό ρόλο της γυναίκας και την αμφισβήτηση της γλώσσας της πατριαρχικής κοινωνίας. Η υλικότητα του νεκρού σώματος της μητέρας –οσμή λόγω της σήψης και νεκρική ακαμψία– γεννά ερωτήματα σχετικά με την αντιμετώπιση του θανάτου και τα ταφικά έθιμα κάθε εποχής, καθώς και τις επιπτώσεις που έχουν στη ζωή και τον τρόπο που σκεπτόμαστε και ενεργούμε.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Εξάλλου, η φτώχεια που μαστίζει τον αμερικανικό Νότο, αναδεικνύει μια κοινωνία με έντονους ταξικούς διαχωρισμούς και όχι φυλετικούς, όπως παραδοσιακά αναπαρίσταται ο Νότος.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Είναι προφανές πως οι προκλήσεις της νεωτερικότητας και τα σύγχρονα διλήμματα βρίσκονται στο επίκεντρο του συνολικού έργου του Φώκνερ. Για το λόγο αυτόν, έχει επηρεάσει πλήθος συγγραφέων, ενώ το Χόλιγουντ έχει κατά καιρούς μεταφέρει έργα του στη μεγάλη οθόνη, παρόλο που γενικά θεωρούνται μη «κινηματογραφήσιμα». Αρκετά μυθιστορήματα και διηγήματα έχουν γίνει ταινίες στις δεκαετίες 1950 και 1960, ενώ ο ίδιος ο Φώκνερ είχε συνεργαστεί στη συγγραφή μερικών από τα σενάρια των ταινιών αυτών. Είναι γνωστή άλλωστε η πετυχημένη αλλά τραυματική σχέση του με το Χόλιγουντ.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span class="article"><b>Στο Χόλιγουντ</b></span> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Παρά την εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία έργων όπως «Ο μεγάλος ύπνος» (Τσάντλερ) και «Να έχεις και να μην έχεις» (Χέμινγουεϊ), ο Φώκνερ δεν ήταν παρά ένας «σεναριογράφος κατά παραγγελία», που αναγκαζόταν να υποτάσσει τη δημιουργική του φαντασία στις επιταγές του Χόλιγουντ. Σήμερα όμως, που η κινηματογραφική βιομηχανία δίνει περισσότερες ευκαιρίες, ακόμη και η πολυφωνική νουβέλα «Καθώς ψυχορραγώ» μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη σε σκηνοθεσία Τζέιμς Φράνκο, του ηθοποιού που έγινε ευρύτερα γνωστός από τις ταινίες του «Spider-Man» και του οποίου ο θαυμασμός για τον Φώκνερ έχει τις ρίζες του στην εποχή που ήταν φοιτητής αγγλικής φιλολογίας.</div></div>νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-80598046256338048652012-01-15T01:54:00.001-08:002012-01-15T01:59:35.129-08:00Κ. ΦΟΥΕΝΤΕΣ - Η θέληση και η τύχη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><div style="text-align: center;"><span class="article"><b>Θηρεύοντας τον τύπο.....βιβλιοπαρουσίαση της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΣΧΙΝΑ</b></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgriIM5JzJvSP-AtfxYLRaKGpPVK3fgaqihaNa2xE6DBNuFa8OGgKSOLafhKH9q6HjJpF4jWtW10Y5K_mq7zoT11YOGpRKRX3OPI-GqisE0NHTDE4T_CyBIijHr9hbk2dhyV4ubycdEGhA/s1600/%25CE%25B7+%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CF%2584%25CF%258D%25CF%2587%25CE%25B7.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgriIM5JzJvSP-AtfxYLRaKGpPVK3fgaqihaNa2xE6DBNuFa8OGgKSOLafhKH9q6HjJpF4jWtW10Y5K_mq7zoT11YOGpRKRX3OPI-GqisE0NHTDE4T_CyBIijHr9hbk2dhyV4ubycdEGhA/s1600/%25CE%25B7+%25CE%25B8%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CE%25B7+%25CF%2584%25CF%258D%25CF%2587%25CE%25B7.jpg" /></a></div></div></div><div style="text-align: center;"><b>ΚΑΡΛΟΣ ΦΟΥΕΝΤΕΣ<br />
Η θέληση και η τύχη<br />
Μετ.Μαργαρίτα Μπονάτσου<br />
εκδ. Καστανιώτη, σελ. 487</b></div><br />
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Στοχασμός πάνω στην ιστορία, αναζωογονητική επίκληση αρχαίων μύθων, αποτύπωση του κοινωνικού χάους στο σύγχρονο Μεξικό - πάνω απ' όλα όμως ένας διάλογος με τους νεκρούς είναι το τελευταίο μυθιστόρημα του Κάρλος Φουέντες. Ο κεντρικός αφηγητής είναι ένα κομμένο κεφάλι: πελεκημένο από τη ματσέτα μιας ανελέητης συμμορίας, ασώματο αλλά λαλίστατο, ανήκει στον 27χρονο Χοσουέ Ναδάλ, συμβολίζει το πεπρωμένο όλων όσοι δολοφονούνται στο Μεξικό από τα καρτέλ των ναρκωτικών και τις διμοιρίες θανάτου και έχει αριθμό: είναι το χιλιοστό μέχρι στιγμής κομμένο κεφάλι σε μια χώρα βουτηγμένη στη διαφθορά και τη βία, μια χώρα με χίλια πρόσωπα όπου τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται, το φανταστικό και το πραγματικό αλληλοπεριχωρούνται, το παρελθόν και το παρόν μπλέκονται αξεδιάλυτα, δίχως όμως το πρώτο να διδάσκει και δίχως το δεύτερο να υπόσχεται.</div><span class="article" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Σπειροειδής πλοκή</b></span><br />
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Είναι ένα βιβλίο με σπειροειδή πλοκή που απλώνεται ακανόνιστα και κουλουριάζεται περί τον εαυτό της μια παιγνιώδης αναθεώρηση της ιδέας ενός μυθιστορήματος που ανταγωνίζεται την ιστορία. «Η ηθική και λογοτεχνική ταυτότητα ενός μυθιστορήματος βρίσκεται στην ημιτελή μορφή του, στο γεγονός ότι παραμένει αέναα ανοιχτό», έχει πει κάποτε ο Φουέντες και αυτό ακριβώς είναι η θέληση και η τύχη: κωμωδία, σάτιρα, αλληγορία και ταυτόχρονα λαμπρός πολιτικός σχολιασμός, τούτο το βιβλίο, πολυφωνικό και πολυπλόκαμο, θέτει το αέναα εκκρεμές ζήτημα της θέλησης για δύναμη και δεν κλείνει, γιατί ένα τέτοιο ερώτημα δεν μπορεί ποτέ να απαντηθεί οριστικά.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ο ήρωας αφηγείται μετά θάνατον την ιστορία του: τη φιλία του με έναν προικισμένο συμμαθητή του, τον Χερικό, τη θερμή τους συμμαχία, την κοινή ενηλικίωση, την αναπόφευκτη απομάκρυνσή τους, καθώς οι δυο τους θα ενσαρκώσουν διαφορετικές θέσεις κοινωνικής δράσης, υπηρετώντας όμως αμφότεροι τους δύο πόλους της εξουσίας στο Μεξικό, την πολιτική και την οικονομία. Γύρω από το ζεύγος των πρωταγωνιστών ο Φουέντες κινεί δεκάδες πρόσωπα πραγματικά και μυθικά, μερικά έως και αναγνωρίσιμα, και συνυφαίνει την καταιγιστική πλοκή με αναφορές στη Βίβλο, την αρχαία ελληνική μυθολογία, την επαναστατική προϊστορία του Μεξικού, τη δυτική φιλοσοφία (Αυγουστίνος, Σπινόζα, Νίτσε) και τον πολιτικό στοχασμό (Μακιαβέλι).</div><span class="article" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><b>Αγωνία</b></span><br />
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Σαν μαύρο νήμα διαπερνάει το μυθιστόρημα η αγωνία του συγγραφέα για τη σύγχρονη εξαχρείωση και το άδηλο, όσο και απειλητικό μέλλον του Μεξικού. «Το μεγάλο δράμα του Μεξικού», λέει λίγο πριν από το τέλος ο Δον Αντόνιο Σανχινές, ο πανούργος πολιτικός μεσάζων και μέντορας των δύο φίλων, «είναι ότι το έγκλημα έχει αντικαταστήσει το κράτος. Το κράτος, ξεχαρβαλωμένο από τη δημοκρατία, παραχωρεί την εξουσία του στο έγκλημα, που βρίσκεται υπό την αιγίδα της δημοκρατίας».</div></div>νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-18933106906667029822012-01-15T01:38:00.000-08:002012-01-15T01:38:31.802-08:00Βακιρτζής Γεώργιος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvl6RGl9grywOH73DiEPZjvUc2GgvwbqwY99hX2y54pi3Xevs5y6xECcw0ZD51doVw2G8jYVaXvhJtzja62qWFLs4mChpXpM4IzyTdBWuD_jXtJZ0crxQRxOFZQt-yhROiZ5EdGIoznz4y/s1600/%25CE%2597+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BD.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvl6RGl9grywOH73DiEPZjvUc2GgvwbqwY99hX2y54pi3Xevs5y6xECcw0ZD51doVw2G8jYVaXvhJtzja62qWFLs4mChpXpM4IzyTdBWuD_jXtJZ0crxQRxOFZQt-yhROiZ5EdGIoznz4y/s1600/%25CE%2597+%25CF%2583%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BD.gif" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihLkgZRbbNp0I6obRa8uMTJtl-DQ3GbQjWKItsCiH-ud894gv_3fWUaTSBzDXGm24_nkbUdPX4e2S4Sx9BfZPMpvEjiIhJGCGBbRAYwt5LdCoo2RB2Kd7i6KbSVfA7RXlj9S9AD_EvJOO2/s1600/%25CE%25A3%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihLkgZRbbNp0I6obRa8uMTJtl-DQ3GbQjWKItsCiH-ud894gv_3fWUaTSBzDXGm24_nkbUdPX4e2S4Sx9BfZPMpvEjiIhJGCGBbRAYwt5LdCoo2RB2Kd7i6KbSVfA7RXlj9S9AD_EvJOO2/s1600/%25CE%25A3%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%2591%25CE%25B8%25CE%25B7%25CE%25BD%25CF%258E%25CE%25BD.jpg" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><i>Η Σχολή των Αθηνών Νο 2</i>, 1974</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Επισκέφθηκα τη γλυπτοθήκη στο Γουδί κι αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι ένας πίνακας του Βακιρτζή με τίτλο Η Σχολή των Αθηνών Νο 2. Η ειρωνεία και η ελεύθερη διασκευή, μια σουρεαλιστική διαχρονικότητα. Και μόνο γι΄ αυτό άξιζε η επίσκεψη.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;">Και σαφώς το πρωτότυπο έργο του Ραφαήλ.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqI_LXld4OSHv1WGORDGCoEclk3WDiqg76UF-jUWfjwdmMPVulA2eIhBvV5Hqws7Kn_fgq9EyglEltmr5hpwr1uzUFJnk_zPb0Yyk7Fb34zA37dekNlg_GlSDsEo1uqiPNyloTs9bRWS3E/s1600/%25CE%25A3%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%25B1%25CE%25B8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqI_LXld4OSHv1WGORDGCoEclk3WDiqg76UF-jUWfjwdmMPVulA2eIhBvV5Hqws7Kn_fgq9EyglEltmr5hpwr1uzUFJnk_zPb0Yyk7Fb34zA37dekNlg_GlSDsEo1uqiPNyloTs9bRWS3E/s1600/%25CE%25A3%25CF%2587%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AE+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CE%25B1%25CE%25B8.jpg" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span class="heading_e1">Βακιρτζής Γεώργιος</span><span class="heading_e2"> (1923 Μυτιλήνη - 1988 Αθήνα)</span></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Καλλιτέχνης ανθρωποκεντρικός, ο Βακιρτζής χρησιμοποιεί στοιχεία από την τέχνη της γιγαντοαφίσας, της λαϊκής ζωγραφικής αλλά και της εξπρεσιονιστικής γραφής, που συνδυάζει με φόντο μεγάλες κλασικές συνθέσεις του παρελθόντος, για να αποτυπώσει με ένα προσωπικό ύφος τους προβληματισμούς του σχετικά με τα ιστορικά και πολιτικά βιώματα της ελληνικής κοινωνίας.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"> </div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgat6mJNeXoaE3vciLHJAyd1Be6EeGhFRDFHMAX1RzMTr4Dn-qN46K8XHkoNy8OIUG4HxlOzVlhFWts0sthIovaHZMtR1tHCUJmzaRr2m2L1xXZ_E8VLTV70e8XqfqcOklRDct67Qiu7aT-/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2581%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25AE%25CF%2582+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSd-ListxZd_iZShJOMg5SK9JUBt4Ewl_HSkdYhandtc-GP47zWPz-PXw1I1jdrCSqbWaVdFhInLLjV5QXAVC1shWYPTPVX2msEOt9YhYpwY8R4m8gA9S_tGYpSOXik1Gli2zyYO4hh4FC/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BA.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSd-ListxZd_iZShJOMg5SK9JUBt4Ewl_HSkdYhandtc-GP47zWPz-PXw1I1jdrCSqbWaVdFhInLLjV5QXAVC1shWYPTPVX2msEOt9YhYpwY8R4m8gA9S_tGYpSOXik1Gli2zyYO4hh4FC/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BA.jpg" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"> <i>Μίλλυ από "Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ"</i>, 1959</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"> </div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjocfZ2k0aBny8bNd5eVvjOLhMrA8P4UdH8TyszV_-KoYDJBIgySbRYSGGuOjI1A7L7ytMlumqR6qHtvN9nNn5yOeiwVUbK_lhPZHxsT1rp0reSZHk5fZGX-q1cJ9tZnLRROegHEaoPcsYW/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BA1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjocfZ2k0aBny8bNd5eVvjOLhMrA8P4UdH8TyszV_-KoYDJBIgySbRYSGGuOjI1A7L7ytMlumqR6qHtvN9nNn5yOeiwVUbK_lhPZHxsT1rp0reSZHk5fZGX-q1cJ9tZnLRROegHEaoPcsYW/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BA1.jpg" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"> <i>Η απελευθέρωση των Ελλήνων 1944-45</i>, 1977</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"> </div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYyAj_Bd-Z6A-YSgjjOXypx20AbyDxDtGfGCPoylR2jHNUyhLgO9BoUJOwtB79qmArvq2SB0GhFzIeKhrHn6ACUOI_SrLcoO3flEpTXnxK1asIf5SAh3frgdWehdD5YVKoxjb816YkFLjE/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BA2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYyAj_Bd-Z6A-YSgjjOXypx20AbyDxDtGfGCPoylR2jHNUyhLgO9BoUJOwtB79qmArvq2SB0GhFzIeKhrHn6ACUOI_SrLcoO3flEpTXnxK1asIf5SAh3frgdWehdD5YVKoxjb816YkFLjE/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BA2.jpg" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"> <i>Οδόφραγμα Νο 7</i>, 1977</div></div>νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-30169364223719342992011-12-12T23:44:00.000-08:002011-12-12T23:44:47.084-08:00Δάφνη Γκίνες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;">Αυτό που με εντυπωσίασε από την έκθεση του Ντεγκά στο μουσείο Ηρακλειδών ήταν η φιληδονία και η φιλαρέσκεια που απέπνεαν οι γυναικείες φιγούρες.</span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHnfPuQT-DEoeFWic0lP79d1TI_KIGSl1cGUbq5GXSfoWdBINIkAKtJSzEKITUhXGsLlYT11c0BPgfg3F2pW-LkR8EtOvEw2JBrXt5Dl6gR08WpY-IbT5IaZfHAMgbF9_R7_pGYeuseg-s/s1600/%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25AC+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHnfPuQT-DEoeFWic0lP79d1TI_KIGSl1cGUbq5GXSfoWdBINIkAKtJSzEKITUhXGsLlYT11c0BPgfg3F2pW-LkR8EtOvEw2JBrXt5Dl6gR08WpY-IbT5IaZfHAMgbF9_R7_pGYeuseg-s/s1600/%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25AC+2.jpg" /></a></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvNeauvNLtQlLh4DnLKcXP-K3ulENc7FB-WX2Y5pRmZGVHs1Ioyc4XeAKFpiynDdhCf_goBR3gHW6y3CXg8BiRLM-_1eoz-fDLjhDL5rdwX_3Ur7RiV1apvg-jUedmccpdzneJ1eIq52CL/s1600/%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25AC+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvNeauvNLtQlLh4DnLKcXP-K3ulENc7FB-WX2Y5pRmZGVHs1Ioyc4XeAKFpiynDdhCf_goBR3gHW6y3CXg8BiRLM-_1eoz-fDLjhDL5rdwX_3Ur7RiV1apvg-jUedmccpdzneJ1eIq52CL/s1600/%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25AC+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br />
</a></span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvNeauvNLtQlLh4DnLKcXP-K3ulENc7FB-WX2Y5pRmZGVHs1Ioyc4XeAKFpiynDdhCf_goBR3gHW6y3CXg8BiRLM-_1eoz-fDLjhDL5rdwX_3Ur7RiV1apvg-jUedmccpdzneJ1eIq52CL/s1600/%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25AC+1.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvNeauvNLtQlLh4DnLKcXP-K3ulENc7FB-WX2Y5pRmZGVHs1Ioyc4XeAKFpiynDdhCf_goBR3gHW6y3CXg8BiRLM-_1eoz-fDLjhDL5rdwX_3Ur7RiV1apvg-jUedmccpdzneJ1eIq52CL/s1600/%25CE%259D%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25BA%25CE%25AC+1.jpg" /></a> </span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Γράφει και Κική Δημουλά (από την ποιητική της συλλογή ΤΑ ΕΥΡΕΤΡΑ):</span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">ΜΑΓΙΚΗ ΕΙΚΩΝ </span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Σαν κράνος αγνοούμενου</span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">αιθεροβάμονα πολεμιστή</span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">σ΄ ενέδρα μαύρου σύννεφου</span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">κατρακυλισμένο</span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">υπερυψούται του φωτός του</span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">απόψε το φεγγάρι.</span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Όλα αυτά μου έφεραν στο μυαλό τη Δάφνη Γκίνες.</span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-aeOyn4gzkT4LJG8jDdywbFrxy5QUx2GcrPc2fVZv_JdYc2dIBkEjUd4fZg4hKC2WUvYuU6c5EyYon2iDmq9ZVxZXhxAV8vVvNJBeDLX2gWuwWaszFq-7Op7g82aks5X76L8DKknZGGIM/s1600/%25CE%2594%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BD%25CE%25B7+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-aeOyn4gzkT4LJG8jDdywbFrxy5QUx2GcrPc2fVZv_JdYc2dIBkEjUd4fZg4hKC2WUvYuU6c5EyYon2iDmq9ZVxZXhxAV8vVvNJBeDLX2gWuwWaszFq-7Op7g82aks5X76L8DKknZGGIM/s1600/%25CE%2594%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BD%25CE%25B7+1.jpg" /></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Μια γυναίκα εκκεντρική, μια γυναίκα που όλα γύρω της υπακούν στη μόδα</span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg78EyGcrcTCe2WBFTGT7gChT-bGlf_l30U51fvDpuMT8UIbm4RS7lZ5_iQB1jt3TGfsruRTCVFyvXv6seIrOySrLVpkpmAkz4aUKUzTC7yRpvBcoD1kphaOYXdvxy3tIgv0UI85ZvrWxg6/s1600/%25CE%2594%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BD%25CE%25B7+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg78EyGcrcTCe2WBFTGT7gChT-bGlf_l30U51fvDpuMT8UIbm4RS7lZ5_iQB1jt3TGfsruRTCVFyvXv6seIrOySrLVpkpmAkz4aUKUzTC7yRpvBcoD1kphaOYXdvxy3tIgv0UI85ZvrWxg6/s1600/%25CE%2594%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BD%25CE%25B7+3.jpg" /></a></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBsadUZqs0i9-PMvc04J4VcQKTj9eBe0FBiWdOAWA9Sb-yWYABZMzjqv_HJJKZQqg_UyF468ceoZxuLXCx0KE9XEzCIrMvBqD-6iXN98W4HkksUtY4EI6_t1ITDnVEUrDidvfKxT9FTMV9/s1600/%25CE%2594%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BD%25CE%25B7+4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBsadUZqs0i9-PMvc04J4VcQKTj9eBe0FBiWdOAWA9Sb-yWYABZMzjqv_HJJKZQqg_UyF468ceoZxuLXCx0KE9XEzCIrMvBqD-6iXN98W4HkksUtY4EI6_t1ITDnVEUrDidvfKxT9FTMV9/s1600/%25CE%2594%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BD%25CE%25B7+4.jpg" /></a></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbrc_9agW2sWuykyzOjJMUXacAOQbpTLCdV8BwwfpTrK4ZvUWzduKdVLII5_E7_ZJI7M9oXXxzTDW2JvvZ25SOcfjQvJT5RGSa5y7tzmrL3N6PSqMewlJ0CF9gH6b5ZpDaWMET_3Ou3Bbx/s1600/%25CE%2594%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BD%25CE%25B7+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbrc_9agW2sWuykyzOjJMUXacAOQbpTLCdV8BwwfpTrK4ZvUWzduKdVLII5_E7_ZJI7M9oXXxzTDW2JvvZ25SOcfjQvJT5RGSa5y7tzmrL3N6PSqMewlJ0CF9gH6b5ZpDaWMET_3Ou3Bbx/s1600/%25CE%2594%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BD%25CE%25B7+2.jpg" /></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">Η γυναικεία φιλαρέσκεια στο πρόσωπο και το κορμί της.</span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div></div>νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6665077770110688573.post-55523462745491286562011-12-11T08:10:00.000-08:002011-12-11T08:14:37.033-08:00Μου άρεσαν!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><ul><li><span style="font-size: large;">Το είδα κάπου γραμμένο και το μεταφέρω: </span></li>
</ul></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;">Τα όριά σου προσδιορίζονται</span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;">από το τι πιστεύεις </span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;">ότι είναι κατορθωτό.</span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;">Άλλαξε την πεποίθηση</span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;">και θα εξαφανίσεις </span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">κάθε όριο.</span></span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><ul><li><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Και κάτι ωραίο και για τους γονείς: </span></span></li>
</ul><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">«Ακου, Μαρία: δεν έχω ιδέα πώς να σε μεγαλώσω. Ούτε εγώ ούτε κανένας γονιός πρέπει να παίζει τον παντογνώστη και να ασκεί βίαιη εξουσία στα παιδιά του και ο λόγος του να είναι νόμος. Τέρμα. Λοιπόν, είσαι ν’ ανακαλύψουμε μαζί, να μάθουμε κι οι δυο μας από μόνοι μας χωρίς παιδοψυχολόγους, παιδαγωγούς κι άλλους τέτοιους, με μόνο οδηγό το σεβασμό, την κατανόηση, την αγάπη που νιώθουμε, είσαι να μάθουμε μαζί πώς μεγαλώνουν τα παιδιά; Οι άνθρωποι; Είσαι;».</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span></span></div></div></div>νεοελληνιστήςhttp://www.blogger.com/profile/16430477402782964504noreply@blogger.com0